P1 ప్రయాణం.
నా పేరు రామమోహన్ అది 1975
వయస్సు 14 ,9వ తరగతి, స్కూల్ నుండి ఇంటికి వెళ్తున్నాను. 6th class చదివే అబ్బాయి కలిసాడు తన గర్ల్ friend, class mate గురించి చెప్పాడు.రోజు ఇద్దరు కలిసి వెళ్తారు ఈ రోజు రాలేదని,అవునా అన్నాను
3km నడచి ఇంటికి వెళ్ళాలి ఇద్దరం కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ( గమ్యాలువేరు ) ఇంటికి చేరాము.
మరుసటి రోజు స్కూల్ అయిపోయింది
నడక దారిన ఇంటికి బయలు దేరాను
(బస్సు కూడా ఎక్కుతాను 15 పైసలు టికట్టు)
మళ్ళీ నిన్నకలసిన అబ్బాయి ప్రత్యేక్ష మయ్యాడు ప్రక్కనే అమ్మాయి 6th class పేరు ఝాన్సీ 11 సంవత్సరాలు
నాకు పరిచయం చేసాడు.
🌹🌹
నా పేరు రామమోహన్. అది 1975. నా వయస్సు 14 సంవత్సరాలు. నేను 9వ తరగతి చదువుతున్నా. ఆ రోజు స్కూల్ అయిపోయిన తర్వాత ఇంటికి వెళ్లేందుకు నడక దారిని పట్టాను. 6వ తరగతి చదివే ఒక చిన్న అబ్బాయి నా ముందే ప్రత్యక్షమయ్యాడు. తాను తన క్లాస్‌మేట్ గురించిన విషయాలు చెప్పడం ప్రారంభించాడు.
“రోజూ మా గర్ల్‌ఫ్రెండ్‌తో కలసి ఇంటికి వెళ్తాం. కానీ ఈ రోజు రాలేదు,” అని అతడు చెప్పాడు.
“అవునా?” అని నేను అడిగాను.
మేమిద్దరం మాట్లాడుకుంటూ మూడు కిలోమీటర్లు నడిచి, తలో తాలుకు గమ్యాలకు చేరుకున్నాం. ఆ రోజు గడచి, మరుసటి రోజు వచ్చేసింది.
స్కూల్ ముగిసింది. నేను మళ్లీ నడక దారిన ఇంటికి బయలుదేరాను. అప్పుడే నిన్న కలిసిన ఆ అబ్బాయి మళ్లీ ప్రత్యక్షమయ్యాడు. అతడి పక్కన ఒక అమ్మాయి కూడా ఉంది.
“ఈమె ఝాన్సీ. మా క్లాస్‌మేట్. 6వ తరగతి. (వయసు 11),” అని అతడు పరిచయం చేశాడు.తను ముగ్ద సుకుమార రూపం...
చూసి నింగిలో నక్షత్రాలు మురిసిపోయాయి , పలకరింపుకు కోయిల సైతం అసూయగ తన గొంతు సవరించు కొంది. మేఘ ఘర్జన , విద్యుత్ ఘాతం, నన్ను తాకి నాలో అనంత శక్తిని ప్రసరింప చేసింది. ప్రకృతి పరవశం తో పులకరించింది.
ఝాన్సీ కొంచెం మొహమాటంతో ఉన్నట్టుగా కనిపించింది. ఆమె తలదించుకుని నన్ను గమనించింది. నేను మామూలుగానే నవ్వి, “హాయ్” అన్నాను.ఆరోజు ముగిసింది.
ముగ్గురం కబుర్లు చెప్పుకుంటూ
( వేర్వేరు గమ్యాలు ) ఇంటికి చేరాము.
తరువాత రోజులు మేమిద్దరమే, ఝాన్సీ నేను ఇంటికి వెళ్లేప్పుడు కలిసి వెళ్ళేవాళ్ళం
రోజులు ఆనందభరితంగా మారాయి. కలిసి స్కూల్‌కు రావడం, కలిసి ఇంటికి వెళ్ళడం మాకు దినచర్యగా మారింది. మా అనుబంధం క్రమంగా బలపడింది. మా ఇద్దరి హృదయాలు ఒక్కటయ్యాయి.
ఒకరోజు స్కూల్ అయినాక , బస్సులో కలిసి ఇంటికి వెళ్తున్నాము. ఆమె ముందే సీటులో కూర్చొంది. తన పక్కన ఉన్న సీటును చూపిస్తూ, "ఇక్కడ కూర్చో," అని నన్ను పిలిచింది. ఆమె మాటలు వీనుల విందుగా అనిపించాయి. నేను పక్కన కూర్చున్నప్పుడు మా శరీరాలు స్వల్పంగా తాకాయి. ఆ స్పర్శ నన్ను ఇంకో లోకంలోకి తీసుకెళ్ళింది.
ఆ క్షణం నాకు సంతోషం, ఆనందం అన్నీ ఒకేసారి కలిగించాయి. నా గుండె ప్రేమతో
బరువె క్కింది , మనసు ప్రశాంతంగా ఉంది. ఆ బస్సు ప్రయాణం నా జీవితంలో మరచిపోలేని జ్ఞాపకంగా నిలిచింది.
మా బంధం ఓ అమాయకత్వపు తీయని గాథగా కొనసాగింది...
ఋతువులు మారుతున్నాయి. వసంతం పూల సుగంధాన్ని చుట్టుముట్టగా, వర్షాకాలం చిరు జలదారలతో మనసుల్ని తడిమింది. చలికాలం చల్లని గాలులతో కొత్త అనుభూతులను జతచేసింది. ఎండాకాలం, వెచ్చని రాత్రుల నీడన, ఇద్దరి హృదయాల అనుబంధం మరింత బలపడింది.
రాత్రి నిద్రలోకి జారుకున్న ఆమె ఊసులే,గడిపిన తరుణాలే
కానీ, ఉదయం సూర్యుడు ఆకాశపు పల్లకిలోంచి పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి నన్ను మెలకువలోకి లాగాడు.
ఆమె జ్ఞాపకాలు ఆ గాలి పొరల్లో మెదిలి,
నా మనసును తట్టాయి .
జాన్సీని స్కూల్‌లో కలవాలన్న తపనతో,
చిలిపి వెలుతురు కళ్ళలోకి పడుతుంటే ,
ప్రతి క్షణం తనతోనే నడుస్తున్న అనుభూతితో నేను నా ప్రయాణం మొదలెట్టాను.
ప్రతీ అడుగులో నీ దారి చూపించే నక్షత్రం
గాలి కదలికలతో నీ మృదువైన పలుకులు నా చెవులలో ప్రతిధ్వనించాయ్ .
పూల పరిమళాలు నీ స్పర్శల మధురాన్ని పంచినట్లుగా అనిపించాయి.
స్కూల్ గేటు దూరంగా కనిపించినప్పటికీ,
గుండె బరువుగా మారింది .జాన్సీని చూసే ఆ తీపి క్షణం కాలాన్ని నిలిపేసిన ఒక అపూర్వ సంఘటన గా మారింది.
ముందు కదిలే ప్రతి క్షణంలోనూ
నిన్ను చూడగలగడమే నా ఆనందం,
నీ తోడుగా సాగిపోవడమే నా గమ్యం.
సంవత్సరం కాలం ఉరుకుల పరుగులతో గడిచిపోయింది. రోజు కలిసి స్కూల్‌కి రావడం, వెళ్లడం, తీపి మాటలతో సమయాన్ని గడపడం, ఆత్మీయతను మరింత గాఢం చేసింది. జీవన ప్రవాహంలో ఒకరు లేకుండా ఒకరి రోజులు ఊహించలేనివిగా మారాయి.
ఒక రోజు స్కూల్ సెలవులు ఇచ్చారని తెలియజేసినప్పుడు, మా మధ్య విరహం మేఘమాలలా కమ్ముకుంది. కానీ ఆ విరహం హృదయాలను మరింత దగ్గరగా చేర్చింది. మరోసారి కలిసే దినం కోసం తియ్యని ఎదురు చూపులు ఆరంభమయ్యాయి.
ఈ జ్ఞాపకం, నా జీవితం లో ఒక ముఖ్యమైన మలుపు అనిపిస్తుంది.
1976 జూన్ నెలలో నేను మా తల్లి గారు స్కూల్ కు వచ్చాము . ఆ సమయంలో 10వ తరగతి చదవడానికి నేను ఏలూరు వెళ్లాలని నిర్ణయించుకున్నాను. నాన్న యొక్క జాబ్ కారణంగా. ఝాన్సీని నేను చదివిన స్కూల్ని (8th,9th ఇక్కడే) విడిచి పోవడం చాలా కష్టంగా అనిపించింది.
అయితే, నా ప్రయాణం ఏటో!
ముందుకు సాగిపోయింది. 1976 goodby
1976-1977 10th class eluru 1977 వేసవి సెలవులలో ఒక్క సారి మాత్రమే ఝాన్సీని చూసే అవకాశం కలిగింది
1977 to 1978 Ist inter బందర్ noble college మళ్ళీ వేసవి సెలవులలో ఒక్క సారి మాత్రమే ఝాన్సీని చూసే అవకాశం కలిగింది.
1978-1979 IInd inter
P4 meet at cousin house
1979నేను ఇంటర్మీడియట్ (ద్వితీయ సంవత్సరం) బందరు లో చదువుతున్నాను. ప్రేయసి ఝాన్సీ తొమ్మిదో తరగతి నేతాజీ ట్యూటరియల్స్చ లో చదువుతుంది దువుతోంది. మా చదువు ప్రదేశాలు వేర్వేరు అయినా, మా మనసులు ఒక్కటే.3 సంత్సరాల మౌన ప్రణయ ప్రయాణం
అది 1979: జాన్సీతో తిరిగి అనుభవాలు పంచుకున్న తరుణం
1979లో నేను 18 సంవత్సరాలు, జాన్సీ 14. ఇద్దరం school దగ్గర అనుకోకుండా కలిసాను.మా పెదనాన్న గారి మరణం కారణంగా ఝాన్సీ తో కలిసి మా కజిన్ సిస్టర్ లక్ష్మి ఇంటికి పరామర్శించడానికి తన కోరిక మేరకు వెళ్లాము . లక్ష్మి, జాన్సీకి స్నేహితురాలు.
ముగ్గురం (1. జాన్సీ, 2. నేను, 3. జాన్సీ ఫ్రెండ్) కలిసి 2 కిలోమీటర్లు నడుచుకుంటూ లక్ష్మి ఇంటికి చేరాము., జాన్సీతో అనుకోకుండా జరిగిన సంభాషణలు నాకు ఆ సమయంలో ఒక కొత్త అనుభూతిని మిగిల్చాయి.
మళ్ళీ మేము నడుస్తూ స్కూలు వరకు తిరిగి వచ్చాము. ఈ క్రమంలో జాన్సీతో గడిపిన 3 గంటల సమయం నాకు ఎంతో ప్రత్యేకమైంది. తన్ను చూస్తూ ఆ క్షణాల్లో జాన్సీతో పంచుకున్న మాటలు, భావనలు నా జీవితంలో ఒక ముఖ్యమైన స్మృతిగా నిలిచిపోయింది.
Over view
మా విద్యాభ్యాస ప్రయాణం:
1975-76:
నేను 9వ తరగతి గుంటూరు
ఝాన్సీ 6వ తరగతి గుంటూరు
1976-77:
నేను 10వ తరగతి ఏలూరు
ఝాన్సీ 7వ తరగతి గుంటూరు
1977-78:
నేను ఇంటర్మీడియట్ (1వ సంవత్సరం) మచిలీపట్టణం
ఝాన్సీ 8వ తరగతి గుంటూరు
1978-79:
నేను ఇంటర్మీడియట్ (2వ సంవత్సరం) మచిలీపట్టణం
ఝాన్సీ 9వ తరగతి గుంటూరు
1979-80:job training
1980 10th march గుడివాడ
నేను ఉద్యోగంలో చేరాను
ఝాన్సీ 10వ తరగతి గుంటూరు
1981-82:
నేను ఉద్యోగం చేస్తూ బీకామ్ (1వ సంవత్సరం) గుంటూరు
ఝాన్సీ ఇంటర్మీడియట్ (1వ సంవత్సరం) గుంటూరు నేను college కి వెళ్లేప్పుడు కలిసాను reserved గా వుంది.
1982-83:
నేను ఉద్యోగం చేస్తూ ఇంటర్మీడియట్ (2వ సంవత్సరం) గుంటూరు
మా విద్యాభ్యాస ప్రదేశాలు వేర్వేరు అయినా, మా ప్రేమ మా మధ్య దూరాన్ని ఎదుర్కొని, దృఢమైన అనుబంధంగా మారింది. ఝాన్సీ ప్రతి సందేశం, ఆలోచన, నాకు నూతన శక్తిని ఇచ్చింది.
అదే కాలంలో నేను ఆమె కోసం రాసిన భావోద్వేగ కవితలు, పాటలు నా మనసులో అమరమైన జ్ఞాపకాలు. మా అనుబంధం, మా ప్రేమ నాకు నా జీవనయాత్రలో ప్రతి కష్టాన్ని ఎదుర్కొనే ధైర్యాన్ని ఇచ్చింది. ప్రేయసి ఝాన్సీ నా జీవితంలోని ఒక చిరస్మరణీయ అధ్యాయం.
Jhansi మరియు jhansi sister ఇద్దరు same college నాకు చాలాసార్లు తారసపడ్డారు మౌనంగా చూస్తూ వారిముందు నడిచేవాడ్ని.
