23.ప్రపంచ చరిత్ర 2

 

 ప్రపంచ చరిత్ర :

 Indus Valley Civilization:

II. సింధు నాగరికత

1. వివరణ:

సింధు నాగరికత (సుమారు 3300 BCE - 1300 BCE) ప్రాచీన భారత ఉపఖండంలో అభివృద్ధి చెందిన ఒక ప్రాముఖ్యమైన నాగరికత. ఈ నాగరికత ప్రధానంగా సింధు నది వద్ద ఉన్న ప్రాంతంలో విస్తరించి ఉంది, ప్రస్తుత పాకిస్తాన్ మరియు ఉత్తర భారతదేశం భాగాలను కవర్ చేస్తుంది. ఇది నగర ప్రణాళిక, ఇన్ఫ్రాస్ట్రక్చర్ మరియు సాంఘిక వ్యవస్థలలో ముందుగానే ఉన్న విధానాలను సూచిస్తుంది.

2. ప్రధాన లక్షణాలు:

నగర ప్రణాళిక: సింధు నాగరికతలో ఉన్న నగరాలు (హరప్పా, మోహేంజోదారో) పద్ధతిగా ప్లాన్ చేయబడ్డాయి, వీటిలో చక్రాకార వీధులు, పానీయం వ్యవస్థలు మరియు మంచి నీటి సరఫరా వ్యవస్థలు ఉన్నాయి.

నిర్మాణ కళ: ఈ నాగరికత ఇసుక మరియు మట్టి భవనాలను నిర్మించడానికి ఆధునిక రీతులను ఉపయోగించింది. ఇనుప వాడకం చాలా అభివృద్ధి చెందినది.

వ్యవసాయం: ఈ నాగరికత వ్యవసాయంలో నైపుణ్యాన్ని కలిగి ఉంది, ప్రధానంగా పంటలలో గోధుమలు, వరి, గడ్డి మరియు పండ్లు చేర్చబడతాయి.

చరిత్ర మరియు వ్యాపారం: సింధు నాగరికత వాణిజ్యం ద్వారా పరివర్తన చెందింది, ఇది మెస్సపోటామియా మరియు ప్రాచీన ఈజిప్టుతో సంబంధాలు కలిగి ఉంది.

3. ప్రధాన సంఘటనలు:

హరప్పా మరియు మోహేంజోదారో స్థాపన (సుమారు 2500 BCE) - ఈ నగరాలు సింధు నాగరికత యొక్క కేంద్రంగా మారాయి.

నాగరికత యొక్క పతనం (సుమారు 1900 BCE) - అనేక సిద్ధాంతాల ప్రకారం, పరిసర ప్రాంతాల మార్పులు, ప్రకృతి విపత్తులు మరియు వాతావరణ మార్పులు దీనికి కారణమని భావిస్తున్నారు.

4. సాంస్కృతిక ప్రభావం:

సింధు నాగరికత భారతదేశపు ప్రాచీన సాంస్కృతిక వారసత్వానికి ప్రాధమికంగా మారింది.

వారు సాంఘిక వ్యవస్థ, కళ, మతం మరియు వాణిజ్య పరమైన అభివృద్ధికి కీలకంగా ఉన్నారు, ఇది నేటి భారతీయ సాంస్కృతిక పరిణామాలను ప్రభావితం చేసింది.

III. ఆర్య నాగరికత

1. వివరణ:

ఆర్య నాగరికత అనేది భారత ఉపఖండంలో సుమారు 1500 BCE తరువాత అభివృద్ధి చెందింది. ఇది వేద యుగంగా కూడా పరిగణించబడుతుంది, ఇది ఆర్యన్ల ఆక్రమణల ద్వారా వచ్చిన సాంస్కృతిక మార్పులను సూచిస్తుంది. ఆర్యులు క్రీ.పూ. 1500 - 500 మధ్యకాలంలో భారతదేశానికి ప్రవేశించిన కొందరు క్షేత్రవాసులు, వారు సంస్కృతాన్ని మరియు వేదాలను అభివృద్ధి చేశారు.

2. ప్రధాన లక్షణాలు:

సంస్కృతం: ఆర్యులు సంస్కృత భాషను అభివృద్ధి చేశారు, ఇది వేద గ్రంథాలకు ఆధారం.

వేదాలు: ఆర్య నాగరికత యొక్క పునాది వేదాలు - రుగ్వేదం, యజుర్వేదం, సామవేదం మరియు ఆథర్వవేదం.

సామాజిక వ్యవస్థ: ఈ నాగరికత వర్ణ వ్యవస్థను స్థాపించింది, ఇది బ్రాహ్మణులు, క్షత్రియులు, వైశ్యులు మరియు శూద్రలుగా విభజించబడింది.

ధర్మశాస్త్రాలు: ఆర్య నాగరికతలో ధర్మ మరియు నీతి ప్రాముఖ్యమైనవి, వీటిని సమాజానికి పునాది కట్టడానికి ఉపయోగించారు.

3. ప్రధాన సంఘటనలు:

ఆర్యుల భారతదేశంలో ప్రవేశం (సుమారు 1500 BCE) - ఈ సమయంలో వారు భారత ఉపఖండంలో కొత్త నాగరికతలు మరియు సంస్కృతులపై ప్రభావం చూపించారు.

వేద రచనలు (సుమారు 1500 - 500 BCE) - వీటిలో ధర్మం, యజ్ఞాలు, ఫలితాలు మరియు జీవన విధానాలను గురించి ప్రత్యేకంగా చర్చించబడింది.

4. సాంస్కృతిక ప్రభావం:

ఆర్య నాగరికత భారతీయ సాంస్కృతిక పరిణామంలో కీలకమైన దశ. ఇది హిందూ మతం మరియు సాంఘిక వ్యవస్థకు ప్రాథమిక రూపాన్ని అందించింది.

ఆర్యుల ఆక్రమణలు క్రమంగా భారతదేశంలో వివిధ ప్రాంతాలలో ఉన్న ప్రజలతో అనుసంధానం ఏర్పరుచుకున్నాయి, తద్వారా వాస్తవానికి బహుళ సాంస్కృతిక సామరస్యానికి దారితీసింది.

IV. బుద్ధ నాగరికత

1. వివరణ:

బుద్ధ నాగరికత అనేది సుమారు 5వ శతాబ్దం BCE లో బుద్ధుడు (గౌతమ బుద్ధ) యొక్క ఉపదేశాల ఆధారంగా అభివృద్ధి చెందింది. ఇది భారతదేశంలో మొదటిగా ప్రారంభమై, తరువాత తూర్పు ఆసియా, దక్షిణ ఆసియా, కేంద్రీయ ఆసియా మరియు జపాన్ వంటి వివిధ ప్రాంతాలలో వ్యాప్తి చెందింది. బుద్ధా తన సందేశం ద్వారా ఆధ్యాత్మిక, మానసిక మరియు సామాజిక మార్పులను సృష్టించాడు.

2. ప్రధాన లక్షణాలు:

బుద్ధిజం: బుద్ధ నైతికత, ధ్యానం మరియు ధర్మాన్ని ప్రమాణంగా తీసుకుంటుంది, ఇది వ్యక్తుల మానసిక శాంతి మరియు ఆత్మ వికాసానికి దారితీస్తుంది.

చనన మరియు పునర్జన్మ: బుద్ధం చనన మరియు పునర్జన్మపై గట్టి శ్రద్ధ పెంచాడు, ఇది జ్ఞానం మరియు వివేకాన్ని పెంచడానికి సహాయపడుతుంది.

అనుకూలత: బుద్ధిజం సమాజంలో సమానత్వాన్ని ప్రోత్సహిస్తుంది, సామాన్య ప్రజలందరికీ మార్గదర్శకత్వం అందిస్తుంది.

3. ప్రధాన సంఘటనలు:

బుద్ధుడి సాక్షాత్కారం (సుమారు 528 BCE) - బోధి చెట్టు కింద ధ్యానం చేసి మహా జ్ఞానాన్ని పొందడం.

బుద్ధ నిగ్రహం (సుమారు 483 BCE) - బుద్ధుడు పరినిర్వాణానికి చేరడం, ఇది అతని అనువాదం మరియు బుద్ధిజం యొక్క ప్రాముఖ్యతను వ్యక్తీకరిస్తుంది.

4. సాంస్కృతిక ప్రభావం:

బుద్ధ నాగరికత భారతదేశంలో సాంస్కృతిక, ఆధ్యాత్మిక మార్పులను నడిపించింది, తద్వారా దానిని పలు సంస్కృతులపై ప్రభావం చూపించగలిగింది.

బుద్ధిజం కళ, సాహిత్యం మరియు తత్త్వశాస్త్రం లో విశేషంగా ప్రతిబింబించింది. బోధి చెట్టు, స్టూపాలు మరియు చొరబాటు ముర్తుల ద్వారా ఇది కళాకారులలో ప్రేరణను ఇచ్చింది.

భారతదేశంలో మరియు ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఉన్న అనేక ప్రజలందరికీ సంతోషం మరియు శాంతిని ప్రసాదించింది.

1. ఋగ్వేదం (Rugveda)

కాలం: సుమారు 1500-1200 BC

2. యజుర్వేదం (Yajurveda)

కాలం: సుమారు 1200-800 BCE

3. సామవేదం (Samaveda)

కాలం: సుమారు 1200-800 BCE

వేదకాల ప్రముఖ దేవుళ్లు (Prominent Deities of the Vedic Period)

1. ఇంద్ర (Indra)

వర్షాలు, యుద్ధాలు మరియు పవిత్రతకు సంబంధించిన దేవుడు.

2. అగ్నీ (Agni)

అగ్ని మరియు యజ్ఞాలకు సంబంధించిన దేవుడు.

3. వరుణ (Varuna)

సముద్రాలు, నదులు మరియు ఆర్థిక న్యాయం యొక్క దేవుడు.

4. సూర్య (Surya)

సూర్యుడిని సూచించే దేవుడు, జ్యోతిష్సు మరియు ఆరోగ్యం.

5. చంద్ర (Chandra)

చంద్రుడిని సూచించే దేవుడు, రాత్రి మరియు శాంతి.

6. వాయు (Vayu)

గాలి మరియు ప్రాణాన్ని ఇచ్చే దేవుడు.

7. ఉషః (Ushas)

ఉదయం మరియు వెలుగులకు సంబంధించిన దేవత.

8. సత్య (Satya)

నిజానికి మరియు న్యాయానికి సంబంధించి దేవుడు.

9. సాముద్రిక (Samudrika)

సముద్రాలకు చెందిన దేవత.

10. సప్తర్షి (Saptarishi)

సప్త ఋషుల సమూహం, జ్ఞానం మరియు దివ్యత్వానికి ప్రసిద్ధులు.

11. మిత్ర (Mitra)

స్నేహానికి, న్యాయానికి మరియు పర్యావరణానికి సంబంధించి దేవుడు.

12. రుద్ర (Rudra)

ప్రకృతిలోని అణువులు, నశనం మరియు పునరుత్థానం.

13. అశ్విని కుమారులు (Ashwini Kumaras)

ఆరోగ్యం, సౌందర్యం మరియు వైద్యం.

14. నది (Nadi)

నదులకు ప్రాముఖ్యం కలిగించే దేవత.

15. సముద్ర (Samudra)

సముద్రాలను కాపాడే దేవుడు.

అదనపు దేవతలు

16. తపస్సు (Tapas)

ఆధ్యాత్మికత మరియు పరిశుద్ధతను ప్రతిబింబించే దేవుడు.

17. దివ్య (Divya)

దివ్యమైన మరియు ప్రళయాత్మక శక్తులకు సంబంధించిన దేవుడు.

18. సంభవ (Sambhava)

సృష్టికి సంబంధించిన దేవుడు.

19. నక్షత్ర (Nakshatra)

నక్షత్రాలపై ప్రభావాన్ని చూపే దేవత.

20. బ్రహ్మ (Brahma)

సృష్టి దేవుడు, బ్రహ్మాండానికి ఆధారం.

ఈ దేవతలు వేద కాలంలో ప్రాముఖ్యమైన పాత్రలను నిర్వర్తించాయి, మరియు ఇవి ప్రాచీన భారతీయ ఆధ్యాత్మికత, సంస్కృతిలో ప్రధాన స్థానం కలిగి ఉన్నాయి.

ఉపనిషద్ యొక్క చరిత్ర

ఉపనిషద్‌లు ప్రాచీన భారతీయ గ్రంథాల సమాహారం, ఇవి లోతైన తాత్త్విక సిద్ధాంతాలను అన్వేషిస్తాయి మరియు హిందూ ఆధ్యాత్మిక సాహిత్యంలో కీలక భాగం. ఇవి ప్రధానంగా ధ్యానం, నైతికత మరియు నిజమైన వాస్తవపు స్వరూపాన్ని గురించి చర్చిస్తాయి.

ఉపనిషద్‌ల కాలక్రమం

1. ప్రాచీన ఉపనిషద్‌లు (సుమారు 800-500 BCE)

చండోగ్య ఉపనిషద్: అత్మ మరియు బ్రహ్మన్ మధ్య సంబంధాన్ని మరియు ఆత్మ యొక్క స్వరూపాన్ని అన్వేషిస్తుంది.

బ్రహదరన్యక ఉపనిషద్: సృష్టి, వాస్తవ స్వరూపం మరియు ఆత్మ గురించి చర్చించే అతి పొడవైన ఉపనిషద్.

ఐతరేయ ఉపనిషద్: విశ్వ సృష్టి మరియు ఆత్మ యొక్క స్వరూపంపై దృష్టి పెట్టింది.

తైత్తిరీయ ఉపనిషద్: బ్రహ్మన్ యొక్క స్వరూపం మరియు జ్ఞానం యొక్క దశల గురించి చర్చిస్తుంది.

2. మధ్య ఉపనిషద్‌లు (సుమారు 500-300 BCE)

ముందక ఉపనిషద్: ఉన్నత (పర) మరియు దిగువ (అపర) జ్ఞానాన్ని వేరుచేస్తుంది.

ప్రాశ్న ఉపనిషద్: ఒక సంభాషణ రూపంలో ఉండి, ఉనికిని మరియు అంతిమ వాస్తవాన్ని గురించి ఆరు ప్రాథమిక ప్రశ్నలకు సమాధానాలు ఇస్తుంది.

స్వేతాశ్వతర ఉపనిషద్: వ్యక్తిగత దేవుడు మరియు దైవం మరియు వ్యక్తి మధ్య సంబంధాన్ని చర్చిస్తుంది.

3. క్రియాశీల ఉపనిషద్‌లు (సుమారు 300 BCE - 200 CE)

మందుక్య ఉపనిషద్: "ఓం" అక్షరాన్ని మరియు దాని ప్రాముఖ్యతను పరిశీలిస్తుంది, చైతన్య స్థితుల గురించి చర్చిస్తుంది.

కెన ఉపనిషద్: శ్రేష్ఠ చైతన్య స్వరూపాన్ని మరియు ప్రపంచాన్ని నియంత్రించే శక్తులను అన్వేషిస్తుంది.

ముఖ్యమైన తాత్త్విక అంశాలు

బ్రహ్మన్: అంతిమ వాస్తవం లేదా సామూహిక ఆత్మ.

ఆత్మ: వ్యక్తిగత ఆత్మ లేదా స్వీయత, ఇది ఉన్నత తాత్త్విక ఆలోచనలలో బ్రహ్మన్‌తో సమానంగా పరిగణించబడుతుంది.

మోక్ష: పునర్జన్మ చక్రం నుండి విముక్తి పొందడం.

ప్రభావం మరియు వారసత్వం

ఉపనిషద్‌లు హిందూ తాత్త్వికత మరియు ఆధ్యాత్మికతపై తీవ్రమైన ప్రభావాన్ని చూపించాయి, వీటి ద్వారా వివిధ ఆలోచనా పద్ధతులు, ముఖ్యంగా వేదాంతం, ప్రభావితం అయ్యాయి. అంతేకాకుండా, ఈ ఉపనిషద్‌లు ప్రపంచవ్యాప్తంగా తాత్త్వికులు మరియు పండితులను ఆకర్షించి, భారతీయ తాత్త్వికతను మరియు ఆధ్యాత్మికతను అర్థం చేసుకోవడంలో సహాయపడాయి.

బైబిల్లో చెప్పబడిన ఈజిప్ట్ చరిత్రకు సంబంధించి ఏళ్ల కాలక్రమం (timeline) కొన్ని సందర్భాలలో సూటిగా చెప్పబడదు, కానీ ఆధారాలు మరియు పరిశోధనల ద్వారా ఆ కాలాన్ని అంచనా వేయవచ్చు. కొన్ని ముఖ్యమైన సంఘటనల సమయం ఈ విధంగా ఉంటుందని భావిస్తున్నారు:

1. జోసెఫ్ కాలం (ప్రారంభ ఉనికి):

జోసెఫ్ ఈజిప్టుకు తలవంచి奴గా వెళ్ళి తర్వాత ఫరో వద్ద ప్రాముఖ్యత పొందాడు. ఇది మొదటి మధ్యరాజ్య కాలంలో జరిగినదని చాలా మంది భావిస్తున్నారు, అంటే ఇది సుమారు క్రీ.పూ. 1700-1600 కాలంలో జరిగినట్లు అంచనా వేయవచ్చు.

2. మోషే మరియు ఎగ్జోడస్:

ఇశ్రాయేలీయుల నిర్గమం (Exodus) బైబిల్లో ప్రధానమైన సంఘటన. ఈ సంఘటన గురించి చరిత్రపరంగా ఖచ్చితమైన తేదీలను నిర్ణయించడం కష్టం, కానీ చాలా పరిశోధకులు దీనిని క్రీ.పూ. 13వ శతాబ్దం అంటే సుమారు క్రీ.పూ. 1200 ప్రాంతంలో జరిగిందని భావిస్తారు. అయితే కొందరు పరిశోధకులు దీనిని క్రీ.పూ. 15వ శతాబ్దం లేదా క్రీ.పూ. 1400 ప్రాంతంలో జరిగినదని కూడా సూచిస్తున్నారు.

3. ఇతర సంఘటనలు:

బైబిల్లో, ఇశ్రాయేలీయులు మరియు ఈజిప్టుతో సంబంధం ఉన్న కొన్ని ఇతర సంఘటనలు కూడా వర్ణించబడ్డాయి, ఉదాహరణకు, శలొమోను రాజు యొక్క ఏలిక సమయంలో ఈజిప్టుతో సంబంధాలు ఉన్నాయని చెప్పబడింది. ఇది సుమారు క్రీ.పూ. 10వ శతాబ్దం (970–931 BCE) కాలంలో జరుగుతుందని అంచనా.

ఈ సంఘటనలు ఒక సమగ్ర చరిత్రను చెప్పడానికి సహాయపడతాయి, అయితే ఆధునిక చరిత్ర మరియు పురావస్తు పరిశోధనలు ఈ సంఘటనలకు సంబంధించిన ఆధారాలను ఇప్పటికీ పరిశీలిస్తున్నాయి.

అబ్రహం అనే మహనీయుడు ప్రాచీన ఈశాన్య మెసొపొటేమియాలోని ఒక నగరం అయిన ఉర్ నుండి వచ్చారు. ఈ ప్రాంతం, ప్రస్తుత ఇరాక్‌లో ఉన్నందున ఈ నగరానికి చాలా పురాతన చరిత్ర ఉంది. అబ్రహం, బైబిల్ ప్రకారం, దేవుని నుండి ప్రత్యేక దైవ ఆదేశాలను అందుకున్నవాడు, ఈ ప్రకారం అతను తన కుటుంబంతో పాటు ఉర్‌ను వదిలి కెనాన్ దేశానికి ప్రయాణించాడు.

ఉర్ చరిత్ర

ఉర్ సుమేరియన్ నాగరికతలో ఒక ముఖ్యమైన నగరం. ఇది మెసొపొటేమియా ప్రాంతంలో ఉన్నప్పుడు అభివృద్ధి చెందింది, మరియు బబిలోనియన్లు, అక్కాడియన్లు మరియు సుమేరియన్లు వంటి పలు రాజవంశాల ఆధిపత్యంలో ఉంది.

ఆర్థికం మరియు సంస్కృతి: ఉర్ ఒక ప్రధాన ఆర్థిక కేంద్రంగా పరిగణించబడింది, మరియు దాని ప్రాచీన కాలంలో వాణిజ్యానికి ప్రసిద్ధి చెందింది. ఇక్కడ గనుల నుంచి తవ్విన ఏనుగు దంతాలు, కంచు వస్తువులు, గ్లాస్ వస్తువులు కనిపిస్తాయి, ఇది దాని శక్తివంతమైన వాణిజ్య నెట్వర్క్‌ను సూచిస్తుంది. అందులో విశాలమైన పథకాలతో కూడిన ఆలయాలు మరియు మటుకుల నిర్మాణాలు ఉన్నాయి, ముఖ్యంగా "జిగురత్ ఆఫ్ ఉర్," ఒక పెద్ద ఆలయ నిర్మాణం.

ఆధ్యాత్మికత: ఉర్ ప్రజలు మిగతా మెసొపొటేమియన్ దేవతల పట్ల శ్రద్ధగలవారు, ముఖ్యంగా నన్నా లేదా సీన్ అనే చంద్ర దేవుడిని కొలిచేవారు.

విజ్ఞానం: అబ్రహం జీవించిన సమయంలో, ఉర్ ఒక శాస్త్రపరమైన, జ్యోతిషశాస్త్రం, గణితశాస్త్రం, సాహిత్య రంగాల్లో ముందంజలో ఉండే నగరం.

Alexander – The Great Conqueror

Alexander the Great (356 BCE - 323 BCE) is one of history's most renowned military leaders, rulers, and strategists. He is also known as Alexander of Macedonia.

Birth and Early Life

Born: 356 BCE, in Pella, the capital of Macedonia.

Father: Philip II, King of Macedonia and a brilliant military strategist.

Mother: Olympias, a devout and influential woman.

Tutor: Aristotle, who laid the foundation for Alexander's intellectual growth in philosophy, science, and governance.

Alexander showed extraordinary skills in warfare, administration, and leadership from a young age.

Conquests and Achievements

At just 20 years old, Alexander became the king of Macedonia.

1. Early Victories: He expanded Macedonia's power and consolidated the empire established by his father.

2. Conquest of the Persian Empire:

Defeated Darius III, the Persian king, and claimed control over the vast Persian Empire.

Major battles:

Battle of Granicus

Battle of Issus

Battle of Gaugamela

3. Conquest of Egypt:

In 332 BCE, Alexander took Egypt and was declared a pharaoh.

Founded Alexandria, which became a center of learning and culture.

4. Invasion of India:

In 326 BCE, he defeated King Porus at the Battle of Hydaspes in present-day Punjab.

However, harsh conditions and low morale among his troops forced him to return.

Military Prowess and Strategies

Alexander was known for his innovative military strategies:

Used the phalanx formation and combined tactics to outwit enemies.

Led his army with unmatched courage and inspired loyalty among his soldiers.

Death and Legacy

On his way back from India, Alexander fell ill and died in Babylon in 323 BCE at the age of 33.

After his death, his empire was divided among his generals, leading to its eventual decline.

Significance

1. Cultural Integration:

Alexander spread Greek culture (Hellenistic civilization) across Asia, influencing local traditions and fostering a blend of cultures.

2. Visionary Leader:

A symbol of courage and determination, Alexander united vast territories and established one of history's largest empires.

3. Philosophy of Expansion:

He believed in exploring the unknown and pushing boundaries, making him an eternal source of inspiration.

Alexander’s legacy, as "The Great," endures because of his military genius and the cultural changes he initiated across the ancient world.