కథానిక

కథానిక

వసంతంలో మారుతున్న ప్రతాపం

మార్చి నెల మొదటి వారం చండ ప్రచండుడు భానుడు తన ప్రతాపాన్ని చూపిస్తున్నాడు మలయానిలుడు శరా ఘాత పరంపరలు  సంధిస్తూ అలసట చెంది ఉపసంహారానికి సమాయత్తుడు అయ్యేట్టున్నాడు ప్రకృతి లో ఉభయలు చేసే విన్యాసం నా శరీరం యావత్తు స్పర్శ వలన గమనిస్తుంది మనస్సు ఆహ్లాదంగా మారింది  

🌻🌻🌻

మార్చి నెల మొదటి వారంలో, ఆకాశం దహనమయ్యేలా భానుడు తన ప్రచండ తేజస్సును ప్రదర్శించసాగాడు. ఉదయం నుంచి సాయంత్రం వరకు అతని ఉగ్రత పెరుగుతూనే ఉంది. చెట్ల నీడ కూడా చాలు అనిపించేలా ఎండ దహించేస్తోంది.

కానీ, మరోవైపు, మలయానిలుడు ఇంకా తాను ఓడిపోలేదని చూపించేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నాడు. తన శరఘాతాల్లాంటి గాలులతో మృదువైన తాకిడిని కొనసాగిస్తూ, ఎక్కడైనా చెట్లు ఊగిపోతున్నాయా, పూలు తమ సుగంధాన్ని వెదజల్లుతున్నాయా అని పరీక్షిస్తున్నాడు. కానీ అతనికి అలసట పట్టినట్టుంది. భానుడి వేడి పెరుగుతున్న కొద్దీ, తాను క్రమంగా ఉపసంహారానికి సిద్ధమవుతున్నట్లు అనిపిస్తోంది. ప్రకృతి విన్యాసాలు నా శరీరాన్ని తాకుతూ  విభిన్న అనుభూతుల్ని కలిగిస్తున్నాయి. భానుడి వేడి ఒకవైపు, మలయానిలుడి చివరి గాలులు మరోవైపు—ఈ ద్వంద్వం నా మనసును ఊహల్లోకి తీసుకెళ్లింది. ఇది ఒక కాలచక్రం. ఒకదాని ప్రభావం తగ్గి, మరోదాని ఆధిపత్యం పెరుగుతుంది.

ఈ మార్పులను చూస్తూ నా మనసు ఆహ్లాదంగా మారింది. వసంతం చివరి అంచులలో ప్రవేశిస్తున్న ఈ క్షణాలను ఆస్వాదించాలనే తపన పెరిగింది. ఎందుకంటే, త్వరలోనే ఎండలు మరింత పెరిగి, మలయానిలుడు పూర్తిగా వెనుకంజ వేస్తాడు. ప్రకృతి నిరంతరం మారిపోతూనే ఉంటుంది, మనస్సు దానికి అనుగుణంగా కొత్త భావోద్వేగాలతో నిండిపోతూనే ఉంటుంది.

🍑🍑

ఆటవెలది 

బుద్ధ మార్గం 

1.చనిరి సఖులు సర్వురు చనని వారేరి 

2.నుర్వి జనులు కెల్ల నిజము దెలిపె 

3.నిన్న రేపు మాయ నేడు నిజమగున్ 

4.బుద్ధుని గను మేలు బుద్ద మార్గం 

కలత చెంది నెగె కానల కారుణ్య 

మూర్తి బుద్ద దేవుడు మనగ భువి        దుఃఖ కారణంబు తెలియగ జేసెను 

బుద్ధుని గను మేలు బుద్ద మార్గం 

   

1.విడచె నాలిన్ సుతుని వీడె భోగములను 

వెడచె నిల్లు వివివరింప దుఃఖ కారణం 

బోధి వృక్షము క్రింద బొందెను జ్ఞానమ్ము 

బుద్ధుని గను మేలు బుద్ద మార్గం 

కార్యకరణ కార ణ కార్యం కారణ ము చే 

UI U UU I UUI III 

ఇంద్ర గణాలు 

నల నగ సల భ ర త 

IIII IIIU IIU UII UIU UUI

     

UI UI UI III UI

ఛందస్సు ద్విసంఖ్యామానంపై ఆధారపడి ఉంది. ఛందస్సులో రెండే అక్షరాలు. గురువు, లఘువు. గురువుని U తోటి, లఘువుని l తోటి సూచిస్తారు

గురువు, లఘువు, విభజించడము

మార్చు

ఈ గురు, లఘు నిర్ణయం ఒక అక్షరాన్ని పలికే సమయంపై ఆధారపడి ఉంటుంది. ఉదాహరణకు "అమల, అమ్మ, ఆవల, అండ" ఇందులో మొదటి పదము "అమల": అ మ ల మూడు అక్షరాలు ఒక్కొక్కటి ఒక లిప్త కాలము మాత్రమే తీసుకుంటున్నాయి. రెండవ పదము "అమ్మ" ఇందులో మొదటి అక్షరము అమ్ రెండు లిప్తల కాలము, ఆ తరువాతి మ ఒక లిప్త అక్షరము కాలము తీసుకుంటున్నది. అలాగే మూడవ పదము "ఆవల" ఆ = రెండు లిప్తలు, వ, లలు ఒక లిప్త కాలములు తీసుకుంటున్నాయి. ఇలా ఒక లిప్త కాలము తీసుకొను వాటిని లఘువు అని, రెండు లిప్తల కాలము తీసుకొను వాటిని గురువు అని అంటారు.

కొన్ని నియమాలు

మార్చు

దీర్ఘాలున్న అక్షరాలన్నీ గురువులు. ఉదాహరణకు ఆట = U I

"ఐ" "ఔ" అచ్చులతో కూడుకున్న అక్షరాలు గురువులు. (ఉదా: ఔనులో "ఔ" గురువు, "సైనికుడు"లో "సై" గురువు)

ఒక సున్నా, విసర్గలు ఉన్న అక్షరాలు అన్నీ గురువులే (ఉదా: సందడిలో సం గురువు, అంత:పురములో త: అనునది గురువు )

సంయుక్తాక్షరం (లేదా ద్విత్వాక్షరం) ముందున్న అక్షరం గురువవుతుంది. (ఉదా: అమ్మలో అ గురువు, భర్తలో భ గురువు). ఇది సాధారణంగా ఒకే పదంలోని అక్షరాలకే వర్తిస్తుంది. ఒక వాక్యంలో రెండు పదాలున్నప్పుడు, రెండవ పదం మొదటి అక్షరం సంయుక్తమైనా మొదటి పదం చివరి అక్షరం గురువు అవ్వదు. (ఉదా: అది ఒక స్తంభము అన్న వాక్యంలో "క" గురువు కాదు) అయితే రెండు పదాలూ ఒకే సమాసంలో ఉంటే ఈ నియమం వర్తిస్తుంది. (ఉదా: అది ఒక రత్నస్తంభము అన్నప్పుడు "త్న" గురువు అవుతుంది)

ఋ అచ్చుతో ఉన్న అక్షరాలు, వాటి ముందరి అక్షరాలు (కృ, మొదలగున్నవి ) లఘువులు మాత్రమే.

ర వత్తు ఉన్నప్పటికి దాని ముందు అక్షరములు కొన్ని సందర్భములలో లఘువులే! అద్రుచులోని అ లఘువు, సక్రమలో స గురువు. అభ్యాసము ద్వారా వీటిని తెలుసుకొనవచ్చు.

పొల్లుతో కూడిన అక్షరాలు గురువులు. (ఉదా: "పూసెన్ గలువలు"లో "సెన్" గురువు)

వేమన శతకం

చిత్త శుద్ధి కలిగి చేసిన పుణ్యంబు

కొంచమైన నదియు గొదవుగాదు

విత్తనంబు మఱ్ఱి వృక్షంబునకు నెంత

విశ్వదాభిరామ! వినురవేమ!

భావం: మంచి మనసుతొ చేసిన చిన్న పనియైన మంచి ఫలితాన్నిస్తుంది. పెద్ద మర్రిచెట్టుకి కూడ విత్తనము చిన్నదేకదా!

ఆత్మశుద్ధి లేని యాచారమది యేల

భాండశుద్ధి లేని పాకమేల?

చిత్తశుద్దిలేని శివపూజలేలరా?

విశ్వదాభిరామ! వినుర వేమ!

భావం: మనసు నిర్మలముగా లేనట్లయితే ఆచారములు పాతించతంవల్ల ప్రయోజనం లేదు. పాత్రలు శుభ్రముగాలేని వంట, మనసు స్థిరముగా లేని శివ పూజ వ్యర్థములే అవుతాయి. ఏమీ ప్రయోజనముండదు.

N పేరు రాముడు (కృష్ణుడు) మోహన్ కలసి  రామమోహన్ఆ.రు పదులు దాటినాయి ప్లవ నామ సంవత్సరం లో పుట్టాను (హిందూ కాలమానం ప్రకారం, ప్లవ నామ సంవత్సరము ప్రతి 60 సంవత్సరాల క్రమంలో ఒకసారి వస్తుంది. ప్లవ సంవత్సరం చివరిసారిగా 2021-2022 కాలంలో వచ్చింది. ప్రతి 60 సంవత్సరాల తర్వాత అదే పేరు తిరిగి వస్తుంది. అందువల్ల, తదుపరి ప్లవ నామ సంవత్సరం 2081-2082 లో ఉంటుంది.)

హిందూ మతం క్రైస్తవ మతం హేతువాదం, ప్రస్తుతం బౌద్ధం (ఇప్పుడు 2025 సంవత్సరానికి సంబంధించిన నామ సంవత్సరం అంగిరస.అంగిరస నామ సంవత్సరము: 2025-2026 ).

మనోవాక్కాయ దండన లో మనో దండన ఉత్తమ మైనదిఅని బౌద్ధం బోధిస్తున్నది 

I.త్రిరత్నాలు 

బుద్ధం శరణం గచ్చామి, 

దమ్మం శరణం గచ్చామి, 

సంఘం శరణం గచ్చామి.

II. నాలుగు ఆర్యాసత్యాలు 

1.దుఃఖం అంతటా వుంది 

2.దుఃఖ కారణం తృష్ణ 

3.తృష్ణ కు మూలం అవిద్య 

4.అవిద్య నాశనకారి అష్టాంగ మార్గం

 

III.పంచశీల సూత్రాలు

1.జీవహింస చేయరాదు

2.అసత్య మాడరాదు 

3.దొంగిలంప కూడదు 

4.వ్యభిచారింప కూడదు

5.మత్తు పదార్ధాలు,పానీయాలు సేవింప రాదు 

IV.అష్టాంగ మార్గాలు 

అష్టాంగ మార్గం (అష్టాంగిక మార్గం) బౌద్ధ ధర్మంలో ముఖ్యమైన సిద్ధాంతం. ఇది బుద్ధుడు బోధించిన చతురార్య సత్యాలు (Four Noble Truths) లో నాల్గవ సత్యంగా ఉంటుంది, దీని ద్వారా దుఃఖనివృత్తి మరియు మోక్షం సాధించవచ్చు.

అష్టాంగ మార్గం లో ఎనిమిది భాగాలు ఉన్నాయి:

1. సమ్యక్ దృష్టి (సరైన దృష్టి) – నిజమైన జ్ఞానం కలిగి ఉండటం.

2. సమ్యక్ సంకల్ప (సరైన సంకల్పం) – హింస లేకుండా, కాపట్యం లేకుండా చింతించడం.

3. సమ్యక్ వాక్కు (సరైన వాక్కు) – నిజాయితీగా, హానికరం కాకుండా మాట్లాడటం.

4. సమ్యక్ కర్మ (సరైన కర్మ) – హింసా రహితమైన, ధార్మికమైన క్రియలు చేయడం.

5. సమ్యక్ ఆజీవిక (సరైన ఆజీవికం) – నైతికతకు వ్యతిరేకంగా లేని జీవనోపాధి.

6. సమ్యక్ వ్యాయామ (సరైన ప్రయత్నం) – చెడు ఆలోచనలను దూరం చేసి, మంచి ఆలోచనలను అభివృద్ధి చేయడం.

7. సమ్యక్ స్మృతి (సరైన ధ్యానం) – శరీరం, భావాలు, మనస్సు, ధర్మంపై కేంద్రీకరించుకోవడం.

8. సమ్యక్ సమాధి (సరైన సమాధి) – ఏకాగ్రతతో లోతైన ధ్యాన స్థితిని సాధించడం.

ఈ ఎనిమిది మార్గాలు 

సీల (నీతీశాస్త్రం), 

సమాధి (ధ్యానం), 

ప్రజ్ఞ (జ్ఞానం) 

అనే మూడు విభాగాలుగా విభజించబడతాయి.

సీల: సమ్యక్ వాక్య, సమ్యక్ కర్మ, సమ్యక్ ఆజీవిక.

సమాధి: సమ్యక్ వ్యాయామ, సమ్యక్ స్మృతి, సమ్యక్ సమాధి.

ప్రజ్ఞ: సమ్యక్ దృష్టి, సమ్యక్ సంకల్ప.

అష్టాంగ మార్గం ను అనుసరించడం ద్వారా మనసు శాంతిని పొందడం, దుఃఖనివృత్తి మరియు ఆత్మజ్ఞానాన్ని సాధించడం సాధ్యమవుతుంది.

V.దశ పరామితలు 

దశ పరమితలు (Ten Perfections) బౌద్ధ ధర్మంలో బోధిసత్త్వులు మరియు ఆధ్యాత్మిక సాధకులు అనుసరించాల్సిన ముఖ్యమైన నైతిక ధర్మాలు. ఇవి పరిపూర్ణత ను సాధించడం కోసం మార్గదర్శకాలు.

5.దశ పరమితలు:

1. దాతృత్వం (దానా).దాన 

2. నైతికత (సిలా) శీల

3. త్యజించడం (నెక్కమ్మ) నిష్కామ 

4. జ్ఞానం (పన్నా) ప్రజ్ఞ 

5. శక్తి (విరియా)వీర్య 

6. సహనం (ఖాంతి)క్షమా 

7. సత్యసంధత (సక్కా)

8. రిజల్యూషన్ (అధిత్థాన).అధిష్టాన 

9. ప్రేమపూర్వక దయ (మెట్టా)మైత్రి

10. సమా (ఉపేక్ష )

In Buddhism, Pāramīs (or Pāramitās in Sanskrit) are virtues or perfections that are cultivated on the path to enlightenment. They are essential qualities practiced by Bodhisattvas to attain Buddhahood. In Theravada Buddhism, there are Ten Pāramīs:

1. Dāna (Generosity) – The act of giving without expecting anything in return.

2. Sīla (Morality) – Upholding ethical conduct and virtuous behavior.

3. Nekkhamma (Renunciation) – Letting go of worldly attachments and desires.

4. Paññā (Wisdom) – Developing insight into the true nature of reality.

5. Viriya (Energy/Effort) – Perseverance and diligence in spiritual practice.

6. Khanti (Patience) – Cultivating tolerance and endurance.

7. Sacca (Truthfulness) – Commitment to honesty and integrity.

8. Adhiṭṭhāna (Resolution/Determination) – Strong resolve and willpower.

9. Mettā (Loving-kindness) – Unconditional love and goodwill towards all beings.

10. Upekkhā (Equanimity) – Maintaining mental balance and impartiality.

These perfections help in the development of a Bodhisattva's character, leading to the ultimate goal of enlightenment. 

1. దాన పరమిత (దానం) – ఉదారంగా దానం చేయడం.

పరిచయం:

దాన పరమిత (దానం) బౌద్ధ ధర్మంలో అత్యంత ప్రాముఖ్యత కలిగిన పరమితలలో ఒకటి. 'దానం' అంటే దానం చేయడం లేదా పంచుకోవడం. ఇది స్వార్థరహిత సేవ, ఉదారత, ఇతరుల సంక్షేమాన్ని కాంక్షించే మనోభావాన్ని వ్యక్తం చేస్తుంది. బుద్ధుడు దానాన్ని కేవలం సామగ్రిని పంచుకోవడమే కాకుండా, జ్ఞానాన్ని పంచుకోవడం, సానుభూతిని ప్రదర్శించడం, శక్తి మరియు సమయాన్ని సేవకు వినియోగించడం అని చెప్పాడు.

అవసరం మరియు ప్రాముఖ్యత:

1. అహంకార నిర్మూలనం: దానము చేయడం ద్వారా స్వార్థ భావనను తగ్గించి, అహంకారాన్ని నిర్మూలించుకోవచ్చు. ఇది అనాసక్తిని అభివృద్ధి చేయడానికి సహాయపడుతుంది.

2. కర్మ సిద్ధాంతం: బౌద్ధంలో కర్మ సిద్ధాంతాన్ని అనుసరించి, దానము సత్ఫలితాలను ఇస్తుంది. ఇది మనస్సును శుభ్రపరచి, సుకృతిని పెంపొందిస్తుంది.

3. సామాజిక సమత్వం: దానం ద్వారా సమాజంలో సమానత్వ భావనను ప్రోత్సహించవచ్చు. ఇది పేద, ధనిక మధ్య ఖాళీని తగ్గించడంలో సహాయపడుతుంది.

దాన పరమిత రకాలు:

1. అమిష దానం: ఆహారం, వస్త్రాలు, ఆశ్రయం వంటి భౌతిక వస్తువులను పంచుకోవడం.

2. అభయ దానం: భయం లేకుండా సంతోషంగా జీవించేందుకు అవసరమైన రక్షణను ఇవ్వడం. ఉదాహరణకు, అహింసా ప్రవర్తన.

3. ధర్మ దానం: జ్ఞానం, శిక్షణ, విద్య, నీతులను పంచుకోవడం. ఇది అత్యున్నతమైన దానం అని భావిస్తారు.

దాన పరమితలో ప్రాక్టీస్ చేయాల్సిన విధానాలు:

1. స్వచ్ఛమైన ఉద్దేశ్యం: ఏదైనా ప్రతిఫలం ఆశించకుండా, స్వచ్ఛమైన మనసుతో దానం చేయాలి.

2. సమాన దృష్టితో దానం: ప్రాప్తికర్త ఎవరైనా సరే, ఆ వ్యక్తిని సమాన దృష్టితో చూడాలి.

3. ఆనందంతో దానం: నిర్బంధంగా కాకుండా, ఆనందంతో, ఉత్సాహంతో దానం చేయాలి.

ఉదాహరణలు:

గౌతమ బుద్ధుడు తన పూర్వ జన్మలో విపశ్యి బుద్ధునికి భోజన దానం చేసి, ఆ పుణ్యఫలంతో చివరికి బుద్ధత్వాన్ని పొందాడని కథలున్నాయి.

జాతక కథలలో, బోధిసత్త్వుడు తన శరీరాన్ని సింహానికి ఆహారంగా ఇవ్వడం ద్వారా దాన పరమితను ప్రదర్శించాడు.

తాత్వికత మరియు సాధన:

దాన పరమిత సాధన ద్వారా మనిషి లోభాన్ని అధిగమించి, మనశ్శాంతిని పొందుతాడు. ఇది బోధిసత్త్వ మార్గంలో ప్రథమమైన అడుగు. ఈ సాధన ఆత్మీయ పురోగతికి దారితీస్తుంది.

సారాంశం:

దాన పరమిత బౌద్ధ తాత్వికతలో ప్రాథమికమైనది. ఇది కేవలం భౌతిక దానానికి పరిమితం కాకుండా, జ్ఞానదానం, సానుభూతి, ప్రేమ, కరుణ రూపంలోనూ ఉండవచ్చు. దాన పరమిత ద్వారా మనిషి స్వార్థాన్ని వదిలిపెట్టే సద్గుణాన్ని అభివృద్ధి చేసుకుని, సమాజానికి ఉపయోగకరంగా మారతాడు.

2. శీల పరమిత (నీతీశాస్త్రం) – ధార్మిక నియమాలను పాటించడం.

3. త్యజించడం (నెక్కమ్మ) నిష్కామ 

త్యజించడం (నెక్కమ్మ) అంటే వదిలేయడం లేదా విడిచిపెట్టడం. ఇది బలవంతంగా కాదు, అసత్యమైన ఆనందాలు చాలా కాలం ఉండవని అర్థం చేసుకుని స్వచ్ఛందంగా వదిలేయడం.

నిష్కామ అంటే ఆసలు లేకుండా లేదా ప్రయోజనం ఆశించకుండా. అంటే, ఏదైనా చేయినప్పుడు దాని ఫలితాన్ని ఆశించకుండా, స్వార్థం లేకుండా చేయడం.

సరళంగా అర్థం:

నెక్కమ్మ అంటే: మనసుకు తాత్కాలిక ఆనందం ఇచ్చే పదార్థాలు లేదా విషయాలను వదిలేయడం. ఉదాహరణకు, అదనపు ఆస్తి, అదనపు సంపద, లేదా భోగాలను త్యజించడం.

నిష్కామ అంటే: ఇవి వదిలేసినప్పుడు దాని ఫలితం గురించి ఎటువంటి ఆశ లేకుండా, నిస్వార్థంగా వదిలేయడం.

ఉదాహరణ:

ఒకవేళ మీరు ధనం దానం చేస్తే:

పేరు పొందడానికి లేదా పుణ్యం వస్తుందని ఆశించి ఇస్తే, అది నిష్కామ కాదు.

సహాయం చేయాలనే భావంతో, ఎటువంటి ఫలితం ఆశించకుండా ఇస్తే, అది నిష్కామ.

నెక్కమ్మ అంటే వదిలేయడం, నిష్కామ అంటే ఆ వదిలేయడంలో స్వార్థం లేకుండా ఉండటం.

మరింత వివరంగా కావాలా?

4. ప్రజ్ఞా పరమిత (జ్ఞానం) – నిజమైన జ్ఞానాన్ని గ్రహించడం.

5. వీర్య పరమిత (పరాక్రమం) – శక్తి, పట్టుదలతో ప్రయత్నించడం.

6. క్షాంతి పరమిత (క్షమ) – సహనం, అంగీకారం కలిగి ఉండడం.

7. సత్యసంధత (సక్కా)

8. ప్రణిధాన పరమిత (సంకల్పం) – బోధిసత్త్వ సంకల్పంతో నిరంతర ప్రయత్నం.

9. ప్రేమపూర్వక దయ (మెట్టా)మైత్రి 

10. సమా (ఉపేక్ష )

ఈ పరమితలు బౌద్ధమార్గంలో ఉన్నత లక్ష్యాన్ని సాధించడానికి మార్గదర్శకాలు. బోధిసత్త్వులు ఈ పరమితలను పాటిస్తూ బుద్ధత్వం వైపు సాగుతారు.

ఒక ఆదిమ కమ్యూనిస్ట్ సమాజంలో, ఉత్పాదక శక్తులు భూమి నుండి ఆహారం మరియు వనరులను పొందడంలో నిమగ్నమైన అన్ని దృఢమైన వ్యక్తులను కలిగి ఉండేవి,  మరియు అందరూ వేట మరియు సేకరణ ద్వారా ఉత్పత్తి చేయబడిన దానిలో భాగస్వామ్యం చేసుకుంటారు.  వ్యక్తిగత ఆస్తి నుండి వేరు చేయబడిన ప్రైవేట్ ఆస్తి ఉండదు  దుస్తులు మరియు ఇలాంటి వ్యక్తిగత వస్తువులు వంటివి, ఎందుకంటే ఆదిమ సమాజం మిగులును ఉత్పత్తి చేయలేదు; ఉత్పత్తి చేయబడినది త్వరగా వినియోగించబడింది మరియు శ్రమ విభజన లేనందున ఇది జరిగింది, అందువల్ల ప్రజలు కలిసి పనిచేయవలసి వచ్చింది.  ఏ కాలం పాటు ఉనికిలో ఉన్న కొన్ని విషయాలు - ఉత్పత్తి సాధనాలు ( సాధనాలు మరియు భూమి), గృహనిర్మాణం - సామూహికంగా నిర్వహించబడ్డాయి.  ఎంగెల్స్ దృష్టిలో, మాతృస్థానిక నివాసం మరియు మాతృసంబంధ సంతతితో అనుబంధంగా,  పునరుత్పత్తి శ్రమ పంచుకోబడింది.  రాష్ట్రం లేకపోవడం కూడా ఉండేది . 

మిగులు లేని సమాజాలు ఆర్థికంగా సమానత్వం కలిగి ఉంటాయని మరియు దీనికి విరుద్ధంగా మిగులు ఉన్న సమాజాలు అసమానంగా ఉంటాయని ఎంగెల్స్ చేసిన పరిశీలనలకు టెస్టార్ట్ మద్దతు ఇస్తుంది . 

మార్క్సిస్ట్ సిద్ధాంతంలో , గిరిజన వేటగాళ్ల సమాజం, ఆదిమ కమ్యూనిజం , వర్గరహితమైనది . తెగ సభ్యుడిగా అందరూ ప్రాథమిక అర్థంలో సమానంగా ఉన్నారు మరియు ఆదిమ ఉత్పత్తి విధానం యొక్క విభిన్న క్రియాత్మక కేటాయింపులు, అవి ఎంత దృఢంగా మరియు స్తరీకరించబడినా, సంఖ్యల కారణంగా వర్గ సమాజాన్ని సృష్టించలేదు మరియు చేయలేక పోయాయి. వ్యవసాయానికి మారడంతో , మిగులు ఉత్పత్తిని తయారు చేసే అవకాశం, అంటే ఒకరి తక్షణ అవసరాలను తీర్చడానికి అవసరమైన దానికంటే ఎక్కువ ఉత్పత్తి చేసే అవకాశం, ఉత్పాదక శక్తుల అభివృద్ధి క్రమంలో అభివృద్ధి చెందింది . మార్క్సిజం ప్రకారం , ఇది తరగతి సమాజం అభివృద్ధి చెందడానికి కూడా వీలు కల్పించింది ఎందుకంటే మిగులు ఉత్పత్తిని ఉత్పత్తిలో పాల్గొనని పాలక వర్గాన్ని పోషించడానికి ఉపయోగించవచ్చు .

సింధు లోయ నాగరికత

దక్షిణాసియాలో కాంస్య యుగం నాగరికత

సింధు లోయ నాగరికత (సా.పూ 2500-1750) ప్రస్తుత భారత దేశం, పాకిస్తాన్ లోగల గగ్గర్ హక్రా, సింధు నదుల పరీవాహక ప్రాంతంలో విలసిల్లిన అతి ప్రాచీన నాగరికత. ఇది ప్రాథమికంగా పాకిస్థాన్‌లో గల సింధ్, పంజాబ్ ప్రావిన్సులలో, పశ్చిమం వైపు బెలూచిస్తాన్ ప్రావిన్సు వైపుకు కేంద్రీకృతమైనట్లు తెలుస్తుంది. ఇంకా ఆఫ్ఘనిస్తాన్, తుర్కమేనిస్తాన్, ఇరాన్ దేశాలలో కూడా ఈ నాగరికతకు సంబంధించిన శిథిలాలను వెలికి తీయడం జరిగింది. ఈ నాగరికతకు చెందిన హరప్పా నగరం మొదటగా వెలికి తీయుటచే ఇది సింధు లోయ హరప్పా నాగరికత అని పిలువబడుతున్నది. సింధు నాగరికత మెసొపొటేమియా, ప్రాచీన ఈజిప్టు కంచు యుగాలకు సమకాలికమైన అతి ప్రాచీన నాగరికతల్లో ఒకటి. అత్యంత అభివృద్ధి చెందిన దశగా గుర్తించబడిన నాగరికతను హరప్పా నాగరికతగా పేర్కొంటారు. ఈ నాగరికతకు సంబంధించిన తవ్వకాలు 1920వ సంవత్సరం నుండి జరుగుతున్నా అత్యంత ప్రాముఖ్యత కలిగిన వివరాలు మాత్రం 1999లోనే వెలువడ్డాయి.

మానవుడు కంచును వాడిన చారిత్రిక కాలాన్ని కంచుయుగం అంటారు. కొన్ని ప్రాంతాల లోని ఆదిమ కాలపు రాతలను, పట్టణ నాగరికతల తొలినాళ్ళను కూడా కంచుయుగం గానే భావిస్తారు. పురాతన సమాజాలను వర్గీకరించడానికి, అధ్యయనం చేయడానికీ క్రిస్టియన్ జుర్గెన్సెన్ థామ్సన్ ప్రతిపాదించిన రాతి-కంచు-ఇనుప అనే మూడు యుగాల వర్గీకరణలో రెండవది కంచుయుగం.

రాగిని కరిగించి, దానికి తగరం, ఆర్సెనిక్ లేదా ఇతర లోహాలను కలిపి కంచును తయారు చేయడం గాని. ఇతర ప్రాంతాలలో తయారైన ఉత్పత్తిని కొనుగోలు చేయడం గానీ చేసిన కాలాన్ని కంచుయుగంగా భావిస్తారు. ఆ కాలం నాటి ఇతర లోహాల కంటే కంచు దృఢమైనది, మన్నికైనదీ. దీంతో ఆనాటి నాగరికతలు సాంకేతికంగా పైచేయి పొందగలిగాయి.

భూమిలో ఇనుము సమృద్ధిగా లభిస్తున్నప్పటికీ దాని అధిక ద్రవీభవన స్థానం - 1,538 ° సెం (2,800 ° ఫా) - కారణంగా క్రీ.పూ రెండవ సహస్రాబ్ది చివరి వరకు ఇనుము వాడకం జరగలేదు. తగరం ద్రవీభవన స్థానం బాగా తక్కువ - 231.9 (సెం (449.4 ° ఫా). రాగి కూడా ఇనుము కంటే బాగా తక్కువ ఉష్ణోగ్రత వద్దనే కరుగుతుంది - 1,085 ° సెం (1,985 ° ఫా). క్రీ.పూ 6000 నాటి కొత్త రాతియుగపు బట్టీల ఉష్ణోగ్రత సామర్థ్యం 900 ° సెం (1,650 ° ఫా) కంటే ఎక్కువగానే ఉండేది. రాగి, తగరాలను కరిగించడానికి ఈ బట్టీల సామర్థ్యం సరిపోయేది.[1] రాగి-తగరపు ఖనిజాల లభ్యత తక్కువగా ఉండేది. క్రీ.పూ. మూడవ సహస్రాబ్దిలో కంచు వ్యాపారం ప్రారంభమయ్యే వరకు పశ్చిమ ఆసియాలో తగరపు కంచు లేకపోవడం దీన్ని బలపరుస్తోంది. ప్రపంచవ్యాప్తంగా కొత్త రాతి యుగం తరువాత కంచుయుగం వచ్చింది. ఈ రెండింటి సంధి కాలంలో రాగియుగం వచ్చింది. ఇనుప యుగం సాధారణంగా కంచుయుగాన్ని అనుసరించినప్పటికీ, కొన్ని ప్రాంతాలలో (ఉప-సహారన్ ఆఫ్రికా వంటి చోట్ల) ఇనుప యుగం క్రీ.పూ 2500 లోనే ప్రారంభమైంది.[2]

కంచుయుగ నాగరికతల్లో రాయడం మొదలవడం విభిన్న కాలాల్లో జరిగింది. పురావస్తు ఆధారాల ప్రకారం, మెసొపొటేమియా (క్యూనిఫాం స్క్రిప్టు), ఈజిప్టు (హైరోగ్లిఫ్సు) నాగరికతలు మొట్టమొదటి రాత వ్యవస్థలను అభివృద్ధి చేశాయి.

పశ్చిమ ఆసియా, సమీప ప్రాచ్య ప్రాంతం కంచుయుగంలోకి ప్రవేశించిన మొదటి ప్రాంతం. క్రీ.పూ. 4 వ సహస్రాబ్ది మధ్యలో సుమేరులో మెసొపొటేమియను నాగరికత అభివృద్ధి చెందడంతో ఇది మొదలైంది. సమీప ప్రాచ్యంలోని ప్రాచీన నాగరికతల ప్రజలు (దీన్ని "నాగరికత పురిటిగడ్డ"లలో ఒకటిగా భావిస్తారు) ఏడాది పొడుగూతా వ్యవసాయం చేసారు, వ్రాతవిధాన వ్యవస్థను అభివృద్ధి చేశారు, కుమ్మరి చక్రాన్ని కనుగొన్నారు. కేంద్రీకృత ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేసారు, వ్రాతపూర్వక చట్టాన్ని నిర్మించారు. నగర రాజ్యాలు, సామ్రాజ్యాలు ఏర్పాటు చేసారు, ఆధునిక నిర్మాణాలను ప్రారంభించారు. సామాజిక వర్గీకరణ, ఆర్థిక - పౌర పరిపాలన, బానిసత్వాలను సృష్టించారు. వ్యవస్థీకృత యుద్ధం, వైద్యం, మతాలను ఆచరించారు. ఈ ప్రాంతంలోని సమాజాలే ఖగోళ శాస్త్రం, గణితం, జ్యోతిషశాస్త్రాలకు పునాదులు వేశాయి.