పురాణాలు ( సంస్కృతం : पुराण , రోమనైజ్డ్ : పురాణాలు , అక్షరాలా  'పురాతనులు' అనేవి భారతీయ సాహిత్యంలో ఒక విస్తారమైన శైలి, ఇందులో విస్తృత శ్రేణి అంశాలు, ముఖ్యంగా ఇతిహాసాలు మరియు ఇతర సాంప్రదాయ కథలు ఉన్నాయి. [పురాణాలు వాటి కథలలో చిత్రీకరించబడిన సంక్లిష్టమైన ప్రతీకవాద పొరలకు ప్రసిద్ధి చెందాయి. మొదట సంస్కృతంలో మరియు ఇతర భారతీయ భాషలలో కూర్చబడిన ఈ గ్రంథాలలో చాలా వరకు విష్ణువు , శివుడు , బ్రహ్మ మరియు దేవి వంటి ప్రధాన హిందూ దేవతల పేర్లతో పేరు పెట్టబడ్డాయి . పురాణ సాహిత్య శైలి హిందూ మతం మరియు జైన మతం రెండింటిలోనూ కనిపిస్తుంది . 15వ శతాబ్దం నుండి 19వ శతాబ్దం వరకు పురాణ రాతప్రతులు పురాణ సాహిత్యం ఎన్సైక్లోపీడియా, ]మరియు ఇందులో విశ్వోద్భవం , విశ్వోద్భవ శాస్త్రం , దేవతలు, దేవతలు, రాజులు, రాణులు, వీరులు, కథానాయికలు, ఋషులు, ఇతర దేవుళ్ళు, ఇతర దేవతల వంశావళి, జానపద కథలు, తీర్థయాత్రలు, దేవాలయాలు, వైద్యం, ఖగోళ శాస్త్రం, వ్యాకరణం, ఖనిజశాస్త్రం, హాస్యం, ప్రేమ కథలు, వేదాంతశాస్త్రం, తత్వశాస్త్రం మొదలైన విభిన్న అంశాలు ఉన్నాయి. [పురాణాలలో కంటెంట్ చాలా అస్థిరంగా ఉంది మరియు ప్రతి పురాణం అనేక మాన్యుస్క్రిప్ట్‌లలో మనుగడలో ఉంది, అవి అస్థిరంగా ఉన్నాయి. [హిందూ మహా పురాణాలు సాంప్రదాయకంగా వ్యాసుడికి ఆపాదించబడ్డాయి , కానీ చాలా మంది పండితులు వాటిని శతాబ్దాలుగా చాలా మంది రచయితల రచనగా భావించారు; దీనికి విరుద్ధంగా, చాలా జైన పురాణాలను తేదీ నిర్ణయించవచ్చు మరియు వాటి రచయితలను కేటాయించవచ్చు. 18 ముఖ్య పురాణాలు (ప్రధాన పురాణాలు) మరియు 18 ఉప పురాణాలు (చిన్న పురాణాలు) ఉన్నాయి , [400,000 కంటే ఎక్కువ శ్లోకాలతో. వివిధ పురాణాల యొక్క మొదటి వెర్షన్లు 3వ మరియు 10వ శతాబ్దాల మధ్య కూర్చబడి ఉండే అవకాశం ఉంది. [పురాణాలు హిందూ మతంలో ఒక గ్రంథం యొక్క అధికారాన్ని ఆస్వాదించవు [మరియు వాటిని స్మృతిలుగా పరిగణిస్తారు , అవి వేదాల కంటే హిందూ మతాన్ని ఎక్కువగా రూపొందించాయి , అనేక స్థానిక సంప్రదాయాల యొక్క విభిన్న విశ్వాసాలను వేద-బ్రాహ్మణ మడతలోకి నేయడం మరియు సమగ్రపరచడంలో "సంస్కృతి సంశ్లేషణ"ను అందించాయి. అన్ని పురాణాలు అనేక దేవుళ్ళు మరియు దేవతలను ప్రశంసిస్తున్నప్పటికీ మరియు "వారి వర్గవాదం ఊహించిన దానికంటే చాలా తక్కువ స్పష్టంగా ఉంది", వాటిలో చేర్చబడిన మతపరమైన ఆచారాలను వైదిక (వేద సాహిత్యంతో సమానంగా)గా పరిగణిస్తారు. పురాణ సాహిత్యం భారతదేశంలో భక్తి ఉద్యమంతో అల్లుకుంది మరియు ద్వైత మరియు అద్వైత పండితులు ఇద్దరూ మహా పురాణాలలో అంతర్లీనంగా ఉన్న వేదాంత ఇతివృత్తాలపై వ్యాఖ్యానించారు .