బౌద్ధ మండలిలు
బౌద్ధమతంలో ఆరు కౌన్సిల్‌లు జరిగాయి.
I.మొదటి బౌద్ధ మండలి- 483 BC
మొదటి బౌద్ధ మండలి రాజగృహలోని సత్తపన్ని గుహలలో సమావేశమైంది.ఇది అజాతశత్రు రాజు ఆధ్వర్యంలో జరిగింది.
మొదటి బౌద్ధ మండలికి సన్యాసి మహాకశ్యప అధ్యక్షత వహించారు.
మొదటి బౌద్ధ మండలి యొక్క ఎజెండా బుద్ధుని బోధనలు (సూత్తం) మరియు సన్యాసులకు (వినయ) సన్యాసుల క్రమశిక్షణ మరియు మార్గదర్శకాలను సంరక్షించడం.
ఇది బుద్ధుని మరణానంతరం జరిగింది.
సన్యాసులు ఆనంద మరియు ఉపాలి వరుసగా సూతాలు మరియు వినయలను పఠించారు.
ఈ మండలిలో అభిదమ్మ పిటక కూడా పఠించారు.
II.రెండవ బౌద్ధ మండలి- 383 BC
రెండవ బౌద్ధ మండలి వైశాలిలో జరిగింది.
ఇది కాలాశోకుని ఆధ్వర్యంలో జరిగింది.
రెండవ బౌద్ధ మండలికి సబకామి అధ్యక్షత వహించారు.
రెండవ బౌద్ధ మండలి యొక్క ఎజెండా వివిధ ఉపవిభాగాల విభేదాలను పరిష్కరించడం.
ఈ మండలి మహాసాంగికలను కానానికల్ బౌద్ధ గ్రంథాలుగా తిరస్కరించింది. ఈ కారణంగా, కౌన్సిల్ చారిత్రకంగా పరిగణించబడుతుంది.
(బౌద్ధ రచనలను కానానికల్ మరియు నాన్-కానానికల్ అని విభజించవచ్చు. కానానికల్ సాహిత్యం "త్రిపిటకాలు" ద్వారా ఉత్తమంగా ప్రాతినిధ్యం వహిస్తుంది, అంటే మూడు బుట్టలు - వినయ పిటక, సుత్త పిటక మరియు అభిధమ్మ పిటక.)
కాలాశోకుడు (395 – 367 BC) లేదా కాకవర్ణ శిశునాగ యొక్క కుమారుడు మరియు వారసుడు . అతను తన పది మంది కుమారుల మధ్య తన రాజ్యాన్ని విభజించాడు మరియు తన తొమ్మిదవ కుమారుడు నందివర్ధనను మగధ రాజుగా పట్టాభిషేకం చేశాడు .
III.మూడవ బౌద్ధ మండలి–250 BC
మూడవ బౌద్ధ మండలి మగధ సామ్రాజ్యంలోని పాటలీపుత్రలో జరిగింది
ఇది అశోక చక్రవర్తి ఆధ్వర్యంలో జరిగింది
మూడవ బౌద్ధ మండలికి మొగ్గలిపుట్ట టిస్సా అధ్యక్షత వహించారు
మూడవ బౌద్ధ మండలి యొక్క ఎజెండా బౌద్ధమతంలోని వివిధ పాఠశాలలను విశ్లేషించడం మరియు వాటిని శుద్ధి చేయడం. ఈ కౌన్సిల్ తర్వాత బౌద్ధమతాన్ని వ్యాప్తి చేయడానికి అశోకుడు అనేక సమూహాలను వివిధ దేశాలకు పంపాడు.
IV.నాల్గవ బౌద్ధ మండలి- 72 AD
నాల్గవ బౌద్ధ మండలి కాశ్మీర్‌లో జరిగింది
ఇది కనిష్క చక్రవర్తి ఆధ్వర్యంలో జరిగింది
నాల్గవ బౌద్ధ మండలికి వసుమిత్ర మరియు అశ్వఘోష అధ్యక్షత వహించారు ఈ బౌద్ధ మండలి యొక్క ఎజెండా వివిధ ఆలోచనా పాఠశాలల మధ్య వివిధ విభేదాల సయోధ్య.
ఈ కౌన్సిల్ తర్వాత బౌద్ధమతంలోని హీనయాన మరియు మహాయాన విభాగాలు విడిపోయాయి.
V.ఐదవ బౌద్ధ మండలి- 1871
ఐదవ బౌద్ధ మండలి మయన్మార్‌లోని మాండలేలో జరిగింది, దీనిని బర్మా అని పిలుస్తారు.ఇది బర్మా రాజ్యం రాజు మిండన్ ఆధ్వర్యంలో ఉంది ఐదవ బౌద్ధ మండలికి జాగరాభివంశ, నరిందభిధజ మరియు సుమంగళసామి అధ్యక్షత వహించారు.
ఈ కౌన్సిల్ యొక్క ఎజెండా బౌద్ధ అభ్యాసాలన్నింటినీ పఠించడం మరియు వాటిని చిన్న వివరాలతో పరిశీలించడం. ఈ కౌన్సిల్‌కు మయన్మార్ వెలుపల పెద్దగా గుర్తింపు లేదు, ఎందుకంటే బర్మాతో పాటు ఏ ప్రధాన బౌద్ధ దేశాలు కౌన్సిల్‌కు హాజరుకాలేదు.
VI.ఆరవ బౌద్ధ మండలి- 1954
ఐదవ బౌద్ధ మండలి యాంగోన్ (రంగూన్), మయన్మార్ (బర్మా)లోని కబా అయేలో సమావేశమైంది.
ఇది రిపబ్లిక్ ఆఫ్ మయన్మార్ యొక్క ప్రధాన మంత్రి యు.ను ఆధ్వర్యంలో జరిగింది.
ఆరవ బౌద్ధ మండలికి మహాసి సయాదవ్ మరియు భదంత విచిత్తసారభివంశం అధ్యక్షత వహించారు.
ఐదవ బౌద్ధ మండలి యొక్క ఎజెండా బౌద్ధమతం యొక్క ప్రామాణికమైన ధర్మం మరియు వినయాన్ని సమర్థించడం మరియు సంరక్షించడం.
ఒక ప్రత్యేక మహా పస్సనా గుహ (గుహ) నిర్మించబడింది, ఇది మొదటి బౌద్ధ మండలి జరిగిన గుహను పోలి ఉంటుంది.
@@@
నాల్గవ బౌద్ధ మండలి యొక్క ప్రధాన లక్ష్యం
నాల్గవ బౌద్ధ మండలి 72 ADలో కాశ్మీర్‌లో కనిష్కుని ఆధ్వర్యంలో జరిగింది.
ఇది సర్వస్తివాదిన్ అభిధర్మ గ్రంథాలను క్రమబద్ధీకరించడానికి నిర్వహించబడింది, ఇవి పూర్వ ప్రాకృత మాతృభాషల నుండి సంస్కృతం యొక్క శాస్త్రీయ భాషలోకి అనువదించబడ్డాయి.
బౌద్ధ సభలు బుద్ధుని బోధనలు (సూత్తం) మరియు శిష్యుల కోసం నియమాలను పరిరక్షించే ఉద్దేశ్యంతో ఈ మండలి జరిగింది. మొదటి కౌన్సిల్ యొక్క ప్రాముఖ్యత ఏమిటంటే, 500 మంది సీనియర్ సన్యాసులు వినయ-పిటక మరియు సుత్త-పిటకలను బుద్ధుని యొక్క ఖచ్చితమైన బోధనగా స్వీకరించారు, ఇది రాబోయే తరాల సన్యాసినులు మరియు సన్యాసులు గుర్తుంచుకోవడానికి మరియు ఉంచడానికి.
బౌద్ధమతం గ్రంథాలు అనేకాలు ఉన్నాయి. వీటిని అధ్యయన గ్రంథాలుగాను, కొందరు పూజార్హాలుగానూ కూడా చూస్తారు. ప్రధానంగా బౌద్ధ సూత్రాలు సంస్కృతంలో త్రిపిటకాలు (పాళీ భాషలో "తిపిటక") - అనగా మూడు బుట్టలు. అవి
వినయ పీఠకం - బౌద్ధ సంఘం, భిక్షువులు, భిక్షుణిల నియమాలు, విధానాలు గురించినది, అందుకు సంబంధించిన శాస్త్రాధారాలు, వివరణలు.
సుత్త పీఠకం - గౌతమ బుద్ధుడు స్వయంగా బోధించినవని చెప్పబడే సూత్రాలు
అభిధమ్మ పీఠకం - గౌతమ బుద్ధుని బోధనలను విపులీకరించే సూత్రాలు
గ్రంథాలలో ఉన్న ప్రకారం గౌతమబుద్ధుని పరినిర్వాణానంతరం కొలది కాలానికే మొదటి బౌద్ధ మండలి సమావేశమయ్యింది. ఈ సమావేశానికి మహాకాశ్యపుడు అనే బౌద్ధ భిక్షువు సభాధిపత్యం నిర్వహించాడు. ఈ మండలి లక్ష్యాలు - బుద్ధుని బోధనలను మననం చేయడం (సూత్రాలు లేదా సుత్త), సంఘాలలో పాటించవలసిన నియమాలను క్రమబద్ధం చేయడం (వినయం).
గౌతమ బుద్ధుని సహచరుడు అయిన ఆనందుడు చెప్పిన విషయాలు సుత్త పిటకం అయ్యాయి.
అభిధమ్మ, ఉపాలి అనే శిష్యులు చెప్పిన విషయాలు వినయ పిటకం, అభిధమ్మ పిటకం అయ్యాయి.
ఈ పిటకాలు కొంతకాలం మౌఖికంగా ఇతరులకు సంక్రమించాయి. మరి కొంత కాలం తరువాత గాని గ్రంథస్తం కాలేదు. ఈ పిటకాలలో బుద్ధుని బోధనలు, జీవితంలో ఘటనలు, వేదాంత, శాస్త్ర సంవాదనలు, ఇతర నియమాలు అనేకం ఉన్నాయి.
థేరవాదులు, మరికొంత మంది ఆరంభ కాలపు బౌద్ధులు పాళీభాషలోని తమ గ్రంథాలు స్వయంగా బుద్ధుడు బోధించిన విషయాల సంగ్రహమేనని విశ్వసిస్తారు. థేరవాద
సూత్ర గ్రంథాలలో సుమారు 40 లక్షల పదాలున్నాయి. "మహాయాన సూత్రాలు" వంటి ఇతర సూత్రాలు కూడా స్వయంగా బుద్ధుడే బోధించాడని, కాని అవి రహస్యంగా చెప్పబడడం వల్ల సామాన్యులకు తెలియలేదని ఆయా వాదులు విశ్వసిస్తారు. నాగులు, లేదా బోధిసత్వుల ద్వారా ఆ రహస్యాలు తరువాత అందుబాటులోకి వచ్చాయని వారి నమ్మకం.
సుమారు 600 మహాయాన సూత్రాలు సంస్కృతం లేదా చైనా లేదా టిబెటన్ భాషలో ఇప్పుడు లభిస్తున్నాయి. మహాయాన సూత్రాలను థేరవాదులు విశ్వసించరు.
ఆచార్య బుద్ధఘోషుడు సా.శ. 5 వ శతాబ్దికి చెందిన సుప్రసిద్ధ భారతీయ థేరవాద బౌద్ధ పండితుడు. పాళీ భాషా విద్వాంసుడు.
దేశ విదేశీ పండితులచే థేరవాద సంప్రదాయంలో గొప్ప వ్యాఖ్యాతగా గుర్తించబడ్డాడు. బౌద్ధ పాళీ వాజ్మయంలో బహు గ్రంథ రచయితగా ప్రసిద్ధికెక్కాడు. జన్మతా భారతీయుడైన బుద్ధఘోషుడు సింహళ దేశానికి (శ్రీలంకకు) తరలిపోయి అక్కడి అనురాధాపురంలోని మహావిహారంలో బౌద్ధ ఆచార్యుడిగా స్థిరపడ్డాడు. అక్కడే ఉంటూ సింహళ భాషలో ఉన్న అట్టకథలను (Commentaries), జాతక కథలను పాళీ భాషలోనికి అనువదించాడు.
ఇతని వ్యాఖ్యానాలలో సమంతపాసాదికా, సుమంగళ విలాసిని, జాతకట్టకథా ముఖ్యమైనవి. ఇతను రచించిన ‘విసుద్ధిమగ్గ‘ (Path of Purification) (సంస్కృతంలో ‘విశుద్ధిమార్గ’) అనే గ్రంథం త్రిపీటకాలను అవగతం చేసుకునేందుకు కీలకమైంది. బుద్ధుని విమోచన మార్గాన్ని సమగ్రంగా వివరించిన ఈ గ్రంథం థేరవాదంలో అత్యంత ప్రామాణిక బౌద్ధ గ్రంథంగా నిలిచింది. తన జీవిత చరమాంకంలో భారతదేశానికి తిరిగి పయనమై బౌద్ధగయ క్షేత్రంలో మరణించాడు.
పాళీబౌద్ధమత గ్రంథములన్నియు తిపిటక మను పేరుతో పిలవబడుచున్నవి. తిపిటక మనగా మూడుబుట్టలు అని అర్ధము. అవి 1.వినయ పిటక 2. సుత్తపిటక 3.అభిధమ్మపిటక.
ఈ మూడింటిలోను బౌద్ధధర్మములు, బౌద్ధశీలము, మతచర్చ మొదలగునవి వ్రాయబడినవి.
వినయపిటకలో (1) మహావిభంగ (2) భిక్కునీవిభంగ (3) మహావగ్గ అను గ్రంథములు చేర్చబడినవి.
సుత్తపిటకను 5 నికాయములుగా విభజించిరి. నికాయము అనగ సమూహము. ఇందు (1) దీఘనికాయ (2) మధ్యమనికాయ (3) సమ్యుక్తనికాయ (4) అంగుత్తరనికాయ (5) ఖుద్దకనికాయ అను గ్రంథములు చేర్చబడినవి.
అభిధమ్మపిటకలో 7 గ్రంథములు చేర్చబడినవి. అవి (1) ధమ్మసంగణి (2) విభంగ (3) కథావత్తు (4) పుగ్గలపరిజత్తి (5) ధాతుకథ (6) యమక (7) మహాపరాన.
ఇవి అన్నియు క్రీ.పూ.500 సం. క్రితము పూర్వమే వ్రాయబడినవి. వీటికి బుద్ధదత్తుడు, ఆనందుడు, ధమ్మపాలుడు మొదలగు బౌద్ధ భిక్షువులు ప్రఖ్యాత వ్యాఖ్యాతలు.
పాళీ వాజ్మయపు పుట్టుక, దాని అభివృద్ధిగురుంచి విపులముగా చెప్పుటకు ఆధారములు అంత హెచ్చుగా ఏమియులేవు. బౌద్ధమతగ్రంథములు బుద్ధుడు కాలములోనె పుట్టినవనుటకు ఏమీ సందేహములేదు. కాని తిపటిక మంతయు అప్పుడే వ్రాయబడియుండదు. కాలక్రమమున ఒక్కొక్క పుస్తకము చేర్చబడియుండును. తిపిటక్ములోని కొన్ని భాగములు అశోకుడు కాలమునాటికే ఉన్నవని తెలియుచున్నది.
అశోకుడు బైరాత్ శాసనమువలన తిపిటకము యొక్క వినయసుత్తభాగములు క్రీ.పూ.250 సం.నాటికే వున్నవని చెప్పుదురు.
సాంచి, బర్ హట్ డగోబా స్తూపముల వద్ద శాసనములు, రాతి ద్వారములపై బుద్ధుని జీవితచరిత్రను చిత్రించిన శిలాచిత్రములు తిపిటకములోని జాతక కథలను నిరూపించుచున్నవి. ఇక్కడ శాసనములలో నికాయములు తెలిసిన భిక్షువుల పేర్లు తెలుపబడినవి.
క్రీ.పూ. 1వ శతాబ్దమునకు చెందిన మిళిందపజహ అను గ్రంధమూలముగా తిపిటకము క్రీ.పూ.1 వ శతాబ్దమునకు పూర్వమే యున్నదని తెలియుచున్నది.
తరువాత కాలక్రమమున సంస్కృతము భాష వలె మృతభాషయై పాళీభాష కొద్దిమంది పండితులచే చదువబడెను. రానురాను పండితులు పాళీ భాషను ధారాళముగా వ్రాయలేక సంస్కృత పదములు ఎక్కువుగా చేర్చి కొన్ని వ్యాఖ్యానములు చేసిరి. సంస్కృత భాషకు గల నిబంధనలే పాళీభాషకు అనుకరించిరి.
పాళీతిపిటక గ్రంథములు సింహళ (Srilanka), బర్మా, సయాం దేశభాషలలో వ్రాయబడినవి. ఆంధ్రదేశానికి సింహళమునకును పూర్వకాలము నుండి మతస్నేహవాణిజ్య బాంధవ్య ముండుటయేగాక ఆంధ్రచక్రవర్తులు సింహళదేశపు రాజ కన్యలను (బోధిశ్రీ, చామతిశ్రీ) వివాహమాడినట్లును, వారిని మెప్పించుటకై కొన్ని విహారములను నిర్మించిరనియు చరిత్రవలన తెలియుచున్నది. ఆ విహారములే అమరావతి, నాగార్జున విహారము లని చరిత్రకారులు చెప్పుచుందురు. పాలన్నరుశిథిల విహారములో (సిలోన్) మెట్ల క్రిందన పరచిన అర్ధచంద్రాకారపు చంద్రశిలలు (Moonstones) కృష్ణానదీ ప్రాంతము నుండి ఎగుమతి అయినవే.
All things appear and disappear because of the concurrence of causes and conditions.Nothing ever exists entirely alone; everything is in relation to everything else.
Tri ratna
Buddham saranam gacchami
Dhamam saranam gacchami
Sangham saranam gacchami
Four Noble Truths
the noble truth of suffering;
the noble truth of the origin of suffering;
the noble truth of the cessation of suffering;
and the noble truth of the way to the cessation of suffering.
The Five Precepts
Panatipata veramani sikkhapadam samadhiyami
I undertake the training rule of abstaining from killing any living beings
Adinnadana veramani sikkhapadam samadhiyami
I undertake the training rule of abstaining from taking that which is not given
Kamesu micchacara veramani sikkhapadam samadhiyami
I undertake the training rule of abstaining from sexual misconduct
Musavada veramani sikkhapadam samadhiyami
I undertake the training rule of abstaining from telling lies
Surameraya- majjapama-datthana veramani sikkhapadam samadhiyami
I undertake the training rule of abstaining from alcohol and intoxicants which lead to delay and carelessness
The Noble Eight-fold Path
Right view (samma- ditthi)
Right thought (samma –sankappa)
Right speech (samma- vaca)
Right action (samma- kammantha)
Right livelihood (samma- ajiva)
Right effort (samma- vayama)
Right mindfulness (samma –sati)
Right concentration (samma- samadhi)
Ten Perfections (Paramis)
Essential Buddhism
These are the ten perfections. They are important to conducting a happy and compassionate life.
The Ten Perfections (Paramis)
1. Generosity (dana).
2. Morality (sila)
3. Renunciation (nekkhamma)
4. Wisdom (panna)
5. Energy (viriya)
6. Patience (khanti)
7. Truthfulness (sacca)
8. Resolution (adhitthana).
9. Loving-Kindness (metta)
10. Equanimity (upekkha)
CONCEPT ( development of human relations and human resources ) ch. రామమోహన్ BA.,
