జైనుల "పురాణాలు"

హర్షవర్ధనుడు ( సంస్కృతం : हर्षवर्धन; 4 జూన్ 590 – 647) ఏప్రిల్ 606 నుండి 647లో మరణించే వరకు కన్నౌజ్ చక్రవర్తి. అతను ఆల్కాన్ హూణులను ఓడించిన థానేసర్ రాజు ,  మరియు రాజ్యవర్ధనుని తమ్ముడు , ప్రభాకరవర్ధనుడి కుమారుడు మరియు థానేసర్ చివరి రాజు. అతను ఉత్తర భారతదేశంలో విస్తారమైన రాజ్యంగా విస్తరించిన కన్నౌజ్ రాజ్యం యొక్క గొప్ప రాజులలో ఒకడు

జైనుల "పురాణాలు"  జైన మతంలో చెప్పబడే పురాణకథలు — ఇవి జైన తత్త్వాలు, తీర్థంకరుల జీవిత చరిత్రలు, మరియు మోక్ష సాధన మార్గాన్ని వివరించే ప్రాచీన గ్రంథాలు. ఇవి "జైన పురాణాలు" అనే పేరుతో కూడా ప్రసిద్ధి చెందాయి.

ముఖ్యమైన జైన పురాణాలు:

ఆదిపురాణం – రిషభనాథుని జీవితం గురించి; రచయిత: జినసేనాచార్యులు.

“ఆదిపురాణం” (Ādipurāṇa) అనే గ్రంథం, జైన సాహిత్యంలో ప్రసిద్ధి చెందినది. దీన్ని కవియైన జినసేన ఆచార్యుడు 9వ శతాబ్దం (సుమారు 800–900 CE)లో సంస్కృతంలో రచించాడు. ఇది రిషభనాథుడి (ఆదినాథుడు) జీవితం, చరిత్ర, మరియు జైన్ తత్త్వాల వివరాలను వివరించే మహత్తర గ్రంథం.

తర్వాత, ఈ ఆదిపురాణాన్ని ಕನ್ನడ లో పంಪ అనే కవి 10వ శతాబ్దంలో (సుమారు 941 CE) కన్నడ వచన శైలిలో తిరిగి రచించాడు. పంప యొక్క ఆదిపురాణం జైన్ సాహిత్యంలో అలాగే కన్నడ సాహిత్యంలో కూడా అతి ప్రతిష్టాత్మకమైన కవితా గ్రంథంగా ప్రసిద్ధి చెందింది.

సంక్షేపంగా:

రచన కాలం (సంస్కృత ఆదిపురాణం) → 9వ శతాబ్దం (జినసేనుడు)

రచన కాలం (కన్నడ ఆదిపురాణం) → 10వ శతాబ్దం (పంప)

పద్మ పురాణం – రామాయణాన్ని జైన దృష్టికోణంలో వర్ణిస్తుంది.

హర్షచరితము – హర్షవర్ధన చరిత్ర; జైనమత పరిరక్షణలో ప్రభావం చూపింది.

మహాపురాణం – ఆది మరియు ఉత్తర పురాణాలు కలిపిన గ్రంధం, జినసేన మరియు గుణభద్రుల రచనలు.

జైన పురాణాల విశేషాలు:

జైనులు పురాణాలని ఆధ్యాత్మిక చరిత్రగా చూస్తారు — ఇందులో దైవతులు కాకుండా తీర్థంకరులు ప్రాధాన్యం కలిగిన తత్త్వజ్ఞులు.

పురాణాల ప్రధాన లక్ష్యం: అహింసా, సత్యం, అపరిగ్రహం, బ్రహ్మచర్యం వంటి సిద్ధాంతాలను ప్రచారం చేయడం.

చక్రవర్తులు, బలవంతులైన రాజులు, యోగులు, మరియు మోక్షం పొందిన జీనులు పాత్రలుగా ఉంటారు.

పంపన లేదా పంప కవి వేములవాడలను రాజధానులుగా చేసుకొని పరిపాలించిన చాళుక్యుల కాలానికి చెందినవాడు. చాళుక్య రాజుల్లో రెండవ అరికేసరి ఆస్థానంలో ఉన్నవాడు. కన్నడ సాహితీ సృజనలోనూ ఆయనే ఆదికవి. పంప కవి సా.శ. 902 నుంచి సా.శ. 975 వరకు జీవించినట్లు తెలుస్తున్నది. సా.శ. 931 నాటికే ఆయన కన్నడ భాషలో ఆదిపురాణం రాశాడు.

కమ్మనాటి వంగిపర్రు వాస్తవ్యులైన పంపని పూర్వీకులు యజ్ఞయాగాదులు నిర్వహించిన సోమయాజులు, తండ్రి భీమన, వైదికం విడిచి జైనమతం అవలంబించి, కొంతకాలం వనవాసంలో వుండి తర్వాత వేములవాడ రాజాస్థానంలో స్థిరపడినట్టు తెలుస్తోంది. మత ధర్మమే కావ్యధర్మంగా ఆదిపురాణం, విక్రమార్జున విజయాలను పంపన రాసారు. ఆదిపురాణం జైన తీర్థంకరులలో ప్రథముడైన వృషభనాధుని చరిత్ర. 16 ఆశ్వాసాల ఈ గ్రంథాన్ని పంపన మూడునెలల్లో రాసారు.వేటూరి ప్రభాకరశాస్ర్తీ ప్రబంధ రత్నావళిలో పంపన.

పంపన లేదా పంప కవి వేములవాడలను రాజధానులుగా చేసుకొని పరిపాలించిన చాళుక్యుల కాలానికి చెందినవాడు. చాళుక్య రాజుల్లో రెండవ అరికేసరి ఆస్థానంలో ఉన్నవాడు. కన్నడ సాహితీ సృజనలోనూ ఆయనే ఆదికవి. పంప కవి సా.శ. 902 నుంచి సా.శ. 975 వరకు జీవించినట్లు తెలుస్తున్నది. సా.శ. 931 నాటికే ఆయన కన్నడ భాషలో ఆదిపురాణం రాశాడు.

కమ్మనాటి వంగిపర్రు వాస్తవ్యులైన పంపని పూర్వీకులు యజ్ఞయాగాదులు నిర్వహించిన సోమయాజులు, తండ్రి భీమన, వైదికం విడిచి జైనమతం అవలంబించి, కొంతకాలం వనవాసంలో వుండి తర్వాత వేములవాడ రాజాస్థానంలో స్థిరపడినట్టు తెలుస్తోంది. మత ధర్మమే కావ్యధర్మంగా ఆదిపురాణం, విక్రమార్జున విజయాలను పంపన రాసారు. ఆదిపురాణం జైన తీర్థంకరులలో ప్రథముడైన వృషభనాధుని చరిత్ర. 16 ఆశ్వాసాల ఈ గ్రంథాన్ని పంపన మూడునెలల్లో రాసారు.వేటూరి ప్రభాకరశాస్ర్తీ ప్రబంధ రత్నావళిలో పంపన.

పద్మ పురాణం (ఆంగ్లం: Padma Purana) హిందూ పవిత్ర గ్రంథాలైన అష్టాదశ (పద్దెనిమిది) పురాణాలలో ఒకటి. ఇందులో ఎక్కువగా విష్ణువు గురించి ప్రస్తావన ఉంటుంది. శివుడి గురించి, శక్తి (అమ్మవారు) గురించి కూడా కొన్ని అధ్యాయాలు ఉన్నాయి.  సాధారణంగా విజ్ఞాన సర్వస్వంలో ఉండే అంశాలు చాలా ఉన్నాయి.

ప్రస్తుతం ఈ పురాణం యొక్క రాతప్రతులు వివిధ పాఠాంతరాల రూపంలో లభ్యమౌతున్నాయి. వీటిలో రెండు ముఖ్యమైనవి. ఈ రెండింటి మధ్యలో చాలా తేడాలున్నాయి. ఒకటి భారతదేశం తూర్పు ప్రాంతానికి చెందినది కాగా మరొకటి పడమర ప్రాంతానికి చెందినది. ఇది 55,000 శ్లోకాలు కలిగిన పెద్ద గ్రంథాలలో ఒకటిగా చెప్పబడుతున్నా ప్రస్తుతం అందుబాటులో ఉన్న ప్రతులలో సుమారు 50,000 శ్లోకాలు ఉన్నాయి. 

పద్మపురాణంలోని ఒక పుట

ఈ గ్రంథంలోని పాఠ్యాన్ని మేళవించిన విధానాన్ని పరిశీలిస్తే ఇది వివిధ యుగాలలో వేర్వేరు రచయితలు రాసిన వేర్వేరు విభాగాలను సంకలనం చేసినట్లుగా కనిపిస్తుంది.  ఇందులో సృష్టి నిర్మాణం, పురాణాలు, వంశచరిత్రలు, భూగోళ శాస్త్ర సంబంధ విషయాలు, నదులు, ఋతువులు, దేవాలయాలు, భారతదేశంలోని వివిధ పుణ్యక్షేత్రాలకు ముఖ్యంగా (రాజస్థాన్ లోని బ్రహ్మదేవాలయం ) తీర్థయాత్రలు, వాల్మీకి రామాయణంలోని సీతా రాముల కథ కన్నా భిన్నమైన కథనం, పండగలు, ఎక్కువగా విష్ణువును కీర్తించే, కొంచెం శివుని, కీర్తించే గాథలు, నీతి నియమాలు, అతిథి ఆదరణ, యోగా, ఆత్మను గురించిన తాత్విక వివరణ, అద్వైతం, మోక్షం లాంటి అంశాలను స్పృశించారు.