ఆనాటి భారతీయ తాత్విక సంప్రదాయంలో చార్వాకులు (లొకాయతులు) ఒక ప్రత్యేక స్థానం కలిగి ఉన్నారు. వారు సమాజంలో గాఢంగా వేరూరిన మూఢనమ్మకాలు, శాస్త్రపరమైన అపార్థాలు, ఆచార వ్యవహారాల వెనుక దాగిన మాయాజాలాలను బహిర్గతం చేసినవారు. వారి తాత్విక దృక్పథం నేటి హేతువాదం, మానవతావాదం, విజ్ఞాన దృష్టికి మూలపునాది వంటిది.
వేదాలు—ప్రశ్నించరాదా? అని ప్రశ్నించినవారు చార్వాకులు
చార్వాకులు వేదాలను అప్రమాణ గ్రంథాలుగా భావించారు.
వేదం చెప్పిందంటే నిజమే అని అंधంగా నమ్మడం తప్పు అని వారు స్పష్టం చేశారు.
వేదాల్లో ఉన్న యజ్ఞ–యాగాది కర్మలు స్వర్గాన్ని ఇస్తాయని చెప్పడాన్ని వారు సూటిగా సవాల్ చేశారు.
వేదం చెప్పినట్లు:
> “స్వర్గకామో యజేత్” — స్వర్గం కావాలనుకున్నవారు యజ్ఞం చేయాలి.
